„Waarom is deze avond anders dan alle andere avonden?” Het is een vaste gewoonte bij het joodse feestmaal op Pesach, dat het jongste kind deze vraag stelt. Vervolgens klinkt aan tafel de geschiedenis van zijn voorouders, over de slavernij in Egypte, de tien plagen en de exodus, de bevrijding.
Een van de dagen waarop zo’n vraag ook heel gepast zou zijn in een christelijk gezin, is de eerste adventszondag. Waarom is deze zondag anders dan alle andere zondagen? Omdat het de eerste zondag is waar een zweempje licht te zien is van het grote heilsfeit waar Jesaja over spreekt. Voor een volk dat in het duister wandelt, voor mensen die wonen in het land van de schaduw van de dood blijkt er toch licht te zijn. Aan een volk dat duisternis over zich haalt door Gods wet te verlaten en daarmee de eeuwige doodschaduw over zich heeft afgeroepen, verschijnt een lichtstraal die de weg van herstel en heil wijst. Als dát geen reden is om deze zondag te onderscheiden van alle andere zondagen?
De evangelist Markus begint zijn boek met een opmerkelijke zin: „Het begin van het Evangelie van Jezus Christus, de Zoon van God.” Het is goed om jaarlijks stil te staan bij deze breuklijn in de geschiedenis, de overgang van profetie en belofte naar het tijdperk van vervulling en voltooiing, naar het laatste deel van de wereldgeschiedenis.
Wat maakt deze zondag anders dan andere adventszondagen? Is er uitzicht op betere tijden, breekt er nu een tijd van verwachten aan?
Integendeel, het is om moedeloos van te worden. Vorige week had het Reformatorisch Dagblad voor het eerst zeven pagina’s met rouwadvertenties. Dat aantal werd deze week weer overtroffen: acht pagina’s. We wonen in het land van de schaduw van de dood.
Al een jaar lang stellen mensen hun vertrouwen op vaccins als de redder in nood. En inderdaad, vaccins hebben aantoonbaar een beschermende werking, maar toch minder dan was verwacht. Politici erkennen nu schoorvoetend dat de verwachtingen te hoog gespannen waren. Er zijn dus opnieuw strenge maatregelen nodig. Intussen is er een nieuwe variant in aantocht die besmettelijker lijkt dan alle eerdere. Beurskoersen dalen, grenzen gaan weer dicht.
Wat zou God hiermee te zeggen hebben? De afgelopen maanden klonk, als antwoord op die vraag, vaak het woord eindtijd. Begrijpelijk, maar daarover zegt de Bijbel niet alleen wat in het boek Openbaring. De eindtijd begon al twintig eeuwen geleden en daar herinnert de komende adventszondag aan. De profeten Jesaja en Micha spraken over „het laatste der dagen” en doelden daarmee op de komst van de Messias.
Het licht in deze duistere tijd komt niet van beneden, maar van boven. Niet van menselijk vernuft, maar van Hem Die aangekondigd werd als Wonderlijk, Raad, Sterke God, Vader der eeuwigheid, Vredevorst.
