„Geliefden, sta mij toe jullie op de hoogte te brengen van de huidige omstandigheden en jullie om gebed te vragen. De actuele situatie in Cuba is alarmerend; het is een absolute chaos. Van het Cuba dat jullie kennen, waar toen ook al ernstig werd geleden, is nog maar heel weinig over. Ik overdrijf niet. De omstandigheden zijn extreem zwaar. Zelfs het meest basale waar je aan kunt denken, het is er niet.

Psalm 11 is de laatste dagen mijn toevlucht geweest: Als de grondslagen zijn vernield, wat kan dan de rechtvaardige doen? We zijn genoodzaakt ons geloof te beleven in een extreem scenario. De dood nadert ons in een verwoestend tempo, terwijl er geen verdovende, kalmerende of palliatieve middelen voor ziel of lichaam zijn.

Het zijn extreem moeilijke tijden. De agressie van het virus samen met de slechte situatie van het gezondheidssysteem spannen samen tegen alle Cubanen. Tegelijkertijd zijn wij genoodzaakt dagelijks de straat op te gaan om iets te eten te zoeken. Het zijn buitengewoon stressvolle tijden, waarin alleen God ons kan ondersteunen. (…)

Verschillende vrienden en voorgangers gaan door heel zware momenten. Diverse broeders, vrienden en kennissen zijn gestorven. De dood op zichzelf is niet eens het meest angstaanjagende. Het meest vreselijke is de manier waarop de dood duizenden Cubanen treft. De officiële getallen die de overheid rapporteert zouden niet verder van de waarheid af kunnen staan. Uit de eerste hand: mijn eigen schoonmoeder en verschillende vrienden vechten op dit moment tegen Covid 19. Thuis, zeer verzwakt en samenwonend met andere mensen met een hoog gezondheidsrisico. Er is geen plaats waar ze naartoe gebracht kunnen worden en er zijn geen medicijnen. De patiënten verdringen zich in de gangen van ziekenhuizen in het hele land.

Rauwe beelden worden in besloten kring gedeeld, om de triomfalistische sluier van het Cubaanse socialistische systeem te corrigeren. De recente protesten van de Cubanen werden op brute wijze het zwijgen opgelegd en nog steeds zitten veel Cubanen in de gevangenis omdat ze op vreedzame wijze om vrijheid vroegen. Anderen, nog in afwachting van een uitspraak, hangt tot wel een jaar gevangenisstraf boven het hoofd wegens het publiekelijk uiten van hun ontevredenheid. Van anderen, ook pastors, is niets bekend. Het overheidssysteem heeft op grote schaal massale marsen van communisten georganiseerd, te midden van een ongekende pandemische piek, om het publieke imago op te poetsen. Het toppunt van een systeem dat het beschuldigen van anderen als enig script heeft, om het eigen falen te verbergen.

De wanhoop en sociale verstikking nemen toe en laten een diepe wond achter. Moge God ingrijpen met hulp van boven en onze pijn verlichten, ons volk genadig zijn en onze honger en dorst naar gerechtigheid stillen. Stop niet met bidden voor jullie Cubaanse broeders en zusters en voor ons land in het algemeen.”