„Zie daar nu eens die twee aanzienlijke mannen, Herodes en Pilatus, die in vijandschap tegenover elkaar waren. In zulk een verhouding bespiedt de één voortdurend de ander, loert op hem en gaat al zijn wegen na, want de één is voortdurend in vrees dat de ander hem uit de weg zal dringen en van zijn ereplaats zal beroven."
"Want zo gaat het toe in de staatkundige wereld tussen de ene staatsman en de andere. Zij verkeren voortdurend in vrees dat hun erezetel zal wankelen en zij daarvan verwijderd zullen worden, en dan heerst er tussen zodanigen voortdurende vijandschap…” (dr. H. F. Kohlbrugge).
Woensdag begonnen mijn vrouw en ik de dag met de overdenking van een Bijbelgedeelte aan de hand van een meditatief dagboekje. Het Schriftgedeelte voor die dag werd gevormd door enkele verzen uit Lukas 23, aspecten van de lijdensweg van de Heere Jezus. Het gaat met Hem van het Sanhedrin naar Pilatus. Daarna naar koning Herodes, die de Zaligmaker verachtelijk behandelt en Hem weer terugstuurt naar de stadhouder. Wat is er met Hem gesold, als was Hij een stuk speelgoed. Zo had de Heere Jezus het Zijn discipelen ook voorzegd: „de Zoon des mensen, ze zullen Hem de heidenen overleveren, om Hem te bespotten en te geselen en te kruisigen…” (Mattheüs 20:19)
Herodes en Pilatus, zij waren beslist geen vrienden. Integendeel, bittere rivalen waren ze in het politieke krachtenveld van die dagen. Maar nu zien we hier, in de confrontatie met de Heere Jezus, de ware Koning der Joden, iets wonderlijks gebeuren. Lukas deelt het ons mee: „En op die dag werden Pilatus en Herodes vrienden met elkander. Want zij waren te voren in vijandschap tegen de ander” (23:12).
Nog maar even die prediker uit een vorige eeuw: „Treedt nu echter de Heere van hemel en aarde op met Zijn waarheid, laat Hij die verkondigen in de wereld, dan slaan alle mensen de handen in elkaar en plotseling verdwijnt alle haat en vijandschap uit hun midden, en zij reiken zich de hand om verenigd op te trekken tegen de Heere en Zijn waarheid. Ja, dan wordt zulk een vriendschapsband gesloten ten koste van de levende God en van Zijn Christus.”
En nog worden er coalities en bondgenootschappen gesmeed die hun overeenstemming vinden in het afwijzen van de Heere en Zijn Gezalfde. Met die schrik om het hart volgen we de politieke ontwikkelingen in ons land. Twee liberale leiders claimden met recht hun overwinning in de verkiezingen. Ons volk kiest voor vrijheid, los van God. Het is een heilloze keuze. Nog maar een enkele week geleden sprak de nummer één van de PvdA als haar voornemen uit om, samen met D66, ten strijde te trekken tegen, wat ze noemde, „een christelijke wind”. De confrontatie met de Heere en Zijn Gezalfde maakt nog steeds de tegenkrachten in deze wereld los. „Laat ons Hun banden verscheuren en Hun touwen van ons werpen!” (Psalm 2:3)
Toch is de echte werkelijkheid een andere. De Man van smarten, voorwerp van spot en hoon, is Degene die alle macht heeft in hemel en op aarde. Nu zien wij nog niet dat aan Hem alle dingen onderworpen zijn. Maar deze ten hemel gevaren Christus, zittend in de troon van Zijn Vader, stuwt de geschiedenis van deze wereld naar de openbaring van Zijn glorie. En daaraan moesten zelfs, huns ondanks, Pilatus en Herodes meewerken.
