In het bestuursgebouw van het reformatorische Hoornbeeck College in Amersfoort heerst een serene rust. Maar daaraan komt abrupt een einde. Bij de ingang meldt zich een drietal jonge mensen. De voorman van het clubje is ene Tim Hofman. Hij is verbonden aan het onlineprogramma #Boos, dat uitgezonden wordt op het gelijknamige YouTubekanaal en de onlinekanalen van de NPO en BNNVARA. #Boos mag zich verheugen in een grote populariteit onder jongeren.
Het fatsoen om zich vooraf bij het Hoornbeeck aan te kondigen, heeft Hofman niet. Als een bende overvallers dringen ze de kamer van de hoogste man, Willem de Potter, binnen. Of hij maar even wil uitleggen waarom zijn school heeft geweigerd de dame die Hofman vergezelt toe te laten tot de mbo-opleiding. Ze was weliswaar niet godsdienstig en al helemaal niet reformatorisch, maar ze wil zich aan alle eisen van de school onderwerpen. Dan is het toch ongehoord dat ze hier geen opleiding mag volgen?
De Potter is een aimabele man en staat vliegende reporter Hofman geduldig te woord, in plaats van de drie subiet het gebouw uit te zetten vanwege ongemanierd gedrag. Daar was hij trouwens weinig mee opgeschoten want dan zouden Hofman en zijn gevolg een rel hebben geschopt van heb ik jou daar.
Bij zo’n verhaal moet ik altijd denken aan Rutger Castricum van de publieke zender PowNed. Die heeft de overvalsjournalistiek zo’n beetje uitgevonden. Geen politicus in het Haagse was veilig. Overhaast moesten allerlei kopstukken een extra mediatraining volgen om zich tegen Rutger te kunnen verweren. Bewondering was zijn deel. Totdat een tv-journalist Rutger bij zijn appartement opwachtte voor het stellen van enkele netelige vragen. Toen gaf meneer niet thuis en beende hij snel naar binnen.
Ik weet niet of Hofman dat ook zou doen, maar dat hij het kunstje van Castricum heeft afgekeken, is duidelijk. Het verschil is dat laatstgenoemde een apolitieke tak van sport bedreef, terwijl Hofman zich meer en meer ontwikkelt tot een linkse actievoerder, voorzien van microfoon en camera.
Zijn jongste stunt is het organiseren van een handtekeningenactie voor 400 kinderen van asielzoekers. Hij wil voor hen allemaal een pardon. Alle argumenten die tegen het pardon pleiten, vindt hij „bullshit.” Vandaar dat hij gewetenloos de schaar zette in een opgenomen reactie van VVD-voorman Dijkhoff. Zo gaat dat bij actiejournalistiek.
Voor het geval een boze Hofman dit stukje afdoet als rechtse borrelpraat, kan ik hem geruststellen. In verband met een vernieuwing van deze krant is dit mijn voorlaatste column. Er zijn er dus meer voor wie geen pardon geldt.
