Ouders zelf verantwoordelijk voor wel of niet vaccineren
Ouders moeten de vrijheid behouden om zelfstandig een keus te maken als het gaat om het al dan niet laten vaccineren van hun kind(eren). De overheid heeft als taak goede voorlichting en begeleiding te bieden. Dwang is uit den boze.
De column ”Genuanceerd denken over inenten” van Aart Nederveen (RD 21-3) eindigt met een aan politici gerichte oproep om te zeggen: „Ouders die hun kinderen niet laten inenten, zal ik nooit in de kou laten staan.” Hij ziet uit naar politici met een genuanceerd oordeel over vaccinaties, wetend dat we leven in een tijd waarin er grotere risico’s zijn voor de volksgezondheid dan infectieziektes.
Vorige week startte staatssecretaris Blokhuis de vaccinatiealliantie. En in december 2018 stelde het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) een commissie samen die onderzoekt hoe de daling van de vaccinatiegraad kan worden gekeerd. Ook zoekt deze commissie naar wegen om de zorgen rond het toelaten van niet-gevaccineerde kinderen op de kinderopvang weg te nemen (zie het wetsvoorstel-Raemakers).
Deze commissie (kinderopvang en vaccinatie) verzamelt via hoorzittingen informatie over de verschillende meningen op dit terrein. De Reformatorische Ouder Vereniging (ROV) heeft, samen met de Vereniging voor Gereformeerd Schoolonderwijs (VGS), ten overstaan van de commissie duidelijk gesteld dat ouders de vrijheid moeten behouden om zelfstandig een weloverwogen keuze te maken over het (niet) laten vaccineren van hun kind(eren).
Deze vrijheid vindt de ROV erg belangrijk. Het gezin is een staatsvrije ruimte, waar de ouders regeren en niet de staat, tenzij er sprake is van misstanden.
Bijbelse argumenten
Voor alle ouders geldt dat ze een gewetensvolle keuze moeten maken. Ze zijn in drie groepen te onderscheiden. De eerste wordt gevormd door ouders die vanzelfsprekend en vol overtuiging hun kind(eren) laten vaccineren. De tweede groep bestaat uit weifelende ouders, die dit wel of niet doen na een zorgvuldige afweging. De derde groep ouders besluit stellig en overtuigd dit niet te doen.
Het is dan uiteraard zeer belangrijk dat ouders de juiste informatie hebben. Over voor- en nadelen van vaccineren, risico’s en mogelijke negatieve effecten van niet-vaccineren. Betrouwbare gegevens kunnen ouders helpen bij het afwegingsproces.
Vooral ouders die vanuit hun geloofsovertuiging een keuze maken, moeten op grond van Bijbelse argumenten tot een afweging te komen. Voor iedereen is het goed om ondersteuning vanuit de eigen achtergrond te krijgen. Zeer bruikbaar voor de reformatorische achterban is de brochure ”Vaccinatie: voorzienigheid, vertrouwen en verantwoordelijkheid” van de NPV.
Een groeiende groep jonge ouders ziet om heel andere redenen af van vaccinatie en laat zich leiden door (des)informatie op internet en via sociale media.
Organisaties als Vaccin Vrij en de Nederlandse Vereniging Kritisch Prikken (NVKP) wijzen op vermeende schadelijke effecten van vaccins. Ze benadrukken dat iedere ouder vooral onderzoek moet doen naar de veiligheid van vaccinaties en dat de rijksoverheid en haar programma’s niet te vertrouwen zijn.
Gastouder
Ouders met zorgen en vragen rond vaccinatie hebben vooral ruimte nodig voor een persoonlijk gesprek. Jeugdartsen (eventueel verloskundigen en huisartsen) moeten serieus met deze mensen in gesprek gaan, zonder een visie op te dringen. Bij alle vaccinaties moet informatie persoonsgericht zijn, waarbij zorgverleners voldoende tijd hebben om op de zorgen van ouders in te gaan.
De overheid zou ook de (bij)effecten van maatregelen moeten wegen. Boetes opleggen of niet-gevaccineerde kinderen van kinderopvang uitsluiten, is een af te keuren dwangmaatregel.
Kinderopvangcentra kunnen prima zelf hun verantwoordelijkheid nemen en met de ouders tot eventuele (voorzorgs)maatregelen en beslissingen te komen.
De ROV telt veel moeders die er bewust voor kozen om gastouder te zijn. Ze blijven zelf thuis bij hun eigen kinderen (of om hen na schooltijd op te kunnen vangen), terwijl ze in hun huis tevens gastouder zijn voor andere kinderen. Ook gastouders dienen de vrijheid te behouden om in overleg met de ouders een keuze te maken, natuurlijk in samenspraak met hun coördinerende organisatie. Door een vaccinatieplicht zouden ze hun baan kwijtraken en zou de laagdrempeligheid van gastouderschap onder druk gezet worden.
Goede voorlichting en gesprekken met ouders, door professionals en zo nodig ook door pastoraat, in combinatie met een systeem dat ouders herinnert aan oproepen voor vaccinaties, vormen wat de ROV betreft de uiterste maatregelen die de overheid zich kan permitteren, als ze gewetensvrijheid wil respecteren.
De auteur is beleidsmedewerker bij de Reformatorische Ouder Vereniging (ROV).
