Billy Graham sprak op 30 juni 1955 in een bomvol Feyenoordstadion in Rotterdam. De toekomstige vrouw van dr. ir. J. van der Graaf, voormalig algemeen secretaris van de Gereformeerde Bond, was er ook bij. „Diep geraakt kwam ze thuis.”
Er was meer dan alleen sfeer. „Tientallen predikanten uit alle kerkelijke richtingen waren aanwezig en schreven erover. Grahams boodschap van zonde en genade, van bekering en verlossing, resoneerde breed en diep”, zegt dr. Van der Graaf.
De hervormde predikant ds. L. Vroegindeweij zei van Grahams toespraak: „Dit is het Evangelie tot z’n kern teruggebracht. Met al de noodzakelijkheid van Christus en met al de ruimte die er in Christus is.”
De oproep aan de hoorders om met belijdenis van zonden naar voren te komen, vergeleek ds. Vroegindeweij met belijdenis doen in de kerk. „De enige kanttekening die hij daarbij maakte, was dat deze mensen nog niet de wijsheid der ouden bezaten, die alles eerst eens lieten overzomeren en overwinteren.”
Dr. Van der Graaf maakte in 1984 in Londen een vergelijkbare stadionmeeting mee van de Amerikaanse evangelist Louis Palau. „Bij de uitgang klampte ik tal van bezoekers aan met de vraag waarom ze daar waren. Nogal wat mensen waren onder Graham tot levensverandering gekomen en waren toegetreden tot een kerk. Ze wilden ook hier nog eens ervaren hoe het eraan toeging.”
Dr. Van der Graaf typeert Graham als een „geboren evangelist”, gericht op het zielenheil van mensen. „In gereformeerde ogen hing er wellicht weleens een bordje scheef. Hij was baptist, te methodistisch. Maar zijn boodschap van verzoening en vergeving heeft wereldwijd niet tevergeefs geklonken.”
