Het waren vragen die woensdagavond passeerden tijdens een debat over de rol van de kerk in Amsterdam. De avond was georganiseerd door de Protestantse Kerk Amsterdam. In de Noorderkerk verdedigden ds. Paul Visser (predikant/pionier van de protestantse gemeente Amsterdam) en ds. Rob Visser (”stadsdominee” van dezelfde gemeente) hun standpunten.

Amsterdam is een goddeloze stad in de ogen van ds. Paul Visser. „Ik zie in Amsterdam méér dat God niet regeert dan wel. Er zijn veel plekken in Amsterdam waar kwade krachten en machten werken.” Hij benadrukt dat God desondanks Zijn liefde in de stad niet achterwege laat.

Ds. Rob Visser ziet het anders. Hij noemt de Amsterdam niet goddeloos, maar goddelijk. „Ik weiger deze stad goddeloos te noemen.” Er is geen straat in Amsterdam zonder kerkgeschiedenis, constateert hij. Ds. Rob Visser stelt bovendien dat in ieder mens een „goddelijke vonk” zit: „Wij zijn allen goddelijk, omdat wij allen in Christus verlost zijn. Ik zie principieel ieder mens als verlost mens in God.”

Niet hopeloos

Beide predikanten vinden ongeveer evenveel medestanders in het publiek. Om de zaak scherper te krijgen, wordt de predikanten gevraagd of de stad dan volkomen goddelijk –het standpunt van ds. Rob Visser– of goddeloos is. Ds. Paul Visser: „Amsterdam is niet anders dan andere steden. De stad is niet hopeloos. Ik word nog steeds verrast door wat voor goeds hier gebeurt.” Het feit dat er kerken in Amsterdam staan is al een teken van „God die omziet”, stelt de predikant van de Noorderkerk.

Ook over het thema ”voltooid leven” zijn er duidelijk verschillen tussen de predikanten. Ds. Rob Visser: „Ik vind dat wij als kerk het voortouw moeten nemen in de kwestie van voltooid leven. Wanneer iemand daarom vraagt, moet de kerk of dominee aan hem of haar de ruimte geven om het leven terug te kunnen geven aan God.” God heeft volgens hem „een hekel aan lijden.” De predikant denkt dat God een keuze voor levensbeëindiging daarom zal begrijpen.

Ds. Paul Visser is voorzichtiger. „Het is heel persoonlijk. Ik zeg diegene die wil sterven alleen dat ik meega en verhalen zal blijven vertellen over de liefde van God, zonder een oordeel te spreken over iemand die zegt: „Ik kan niet meer.” Dat klinkt misschien als een uitvlucht, maar ik denk dat ik over dat soort dingen niet kan beslissen.”

De kerk heeft in deze kwestie niets te zeggen over mensen die niet geloven, vinden beide voorgangers.

Op de vraag of de kerk een rol kan spelen rond de sterke vraag naar zingeving in Amsterdam komen antwoorden die dichter bij elkaar liggen. Het is „een vanzelfsprekende zaak” dat de kerk daarin een rol speelt, vindt ds. Rob Visser. „Ook al zijn we uit de tijd voor veel mensen, we zijn nog altijd niet uit de tijd bij God.”

Frustraties

Ook voor ds. Paul Visser is het duidelijk dat de kerk zin kan geven aan het leven van de Amsterdammer: „Kom naar hier met al je vragen en al je frustraties. Dit is een huis waar het veilig is en waar je alles op tafel kunt leggen. Zo wil ik graag een kerk zijn in de Jordaan en in de grachtengordel, in heel Amsterdam. We hebben –letterlijk– in Gods naam veel te zeggen over de zingeving van het leven.”

Correcties

Debat Noorderkerk

Dr. Paul Visser herkent zich niet in de weergave van zijn inbreng in het debat over ”voltooid leven” in de Amsterdamse Noorderkerk (RD 19-10). Dit heeft hij betoogd: „Vanuit mijn geweten voor God kan ik er nooit mee instemmen als iemand besluit tot actieve levensbeëindiging. Onze tijden zijn in Gods hand. Het is me onmogelijk daar de zegen over te geven. Ik ben daar duidelijk over in voorkomende gevallen. Wel zal ik zo iemand, als deze mijn standpunt respecteert, zolang het kan pastoraal begeleiden en in liefde aansporen zich toe te vertrouwen aan Gods genade. In geloof dat juist in lijden en zwakte het leven en de kracht van Christus zich kan openbaren. Maar op een gegeven moment kunnen de wegen scheiden.”