Wie vanaf de A12 over de Utrechtse Baan het centrum van Den Haag binnenkomt, ziet het imposante gebouw voor zich opdoemen. Aan het einde van die weg, bij het Malieveld, staat ”De Rode Olifant”. Je rijdt er als het ware tegenaan.
De uit roodbruine bakstenen opgetrokken kolos werd in 1924 in gebruik genomen. Het Nederlandse hoofdkwartier van oliemaatschappij American Petroleum Company (APC) mocht niet onderdoen voor dat van concurrent Shell, elders in de stad. Het moest in ieder geval hoger zijn. Vandaar de toren.
Ook het interieur kreeg een dure uitstraling, met een fraaie, hoge ontvangsthal, wandschilderingen die vandaag de dag herinneren aan het rijke olieverleden, marmer en veel glas-in-lood.
Het beeldbepalende bouwwerk, dat vier verdiepingen telt, heette aanvankelijk Petrolea. Die naam is binnen, onder een grote klok, nog in gouden letters terug te vinden. Kort na de oorlog veranderde het merk APC in Esso. Voortaan genoot het kantoor bekendheid als het Essogebouw.
In 1987 verplaatste Esso de Nederlandse zetel naar Breda. Later fuseerde het Amerikaanse concern met Mobil tot ExxonMobil. Het complex in Den Haag werd gerenoveerd en in 1990 verhuisde advocaten- en notarissenkantoor De Brauw Blackstone Westbroek ernaartoe. Dat zocht een nieuwe aanduiding voor het statige onderkomen. De keuze viel op ”De Rode Olifant”, een verwijzing naar een sculptuur van een olifantenkop in de toren.
Sinds 2013 is de Amsterdamse onderneming Spaces de huurder. Die biedt in het pand werkruimte aan voor kleine bedrijven en zzp’ers, zonder dat die gebonden zijn aan langjarige contracten.
----
zomerserie €rfgoed
Markante gebouwen zijn het. Ze dragen de herinnering mee aan bekende kantoren en fabrieken. Inmiddels hebben ze een andere bestemming. Een serie van zes afleveringen over economisch erfgoed. Vandaag deel 2.
