De ongelijkheid in verschillende regels die gelden voor kwetsbare mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, zouden zorgen voor „een aanzuigende werking". Zowel op de sociale werkplaatsen als de Wajong wordt in toenemende mate een beroep gedaan.

Nu kunnen gehandicapte werknemers in de sociale werkplaatsen meer dan het minimumloon verdienen en in de Wajong–regeling met behulp van een loonaanvulling maximaal het minimumloon. Terwijl een bijstandsuitkering voor een alleenstaande in principe 70 procent van het minimumloon bedraagt.

Door de verlaging van de uitkeringen zou het voor meer mensen uit de kwetsbare groep aantrekkelijker worden om te gaan werken. Er zouden ongeveer 35.000 meer aan de slag komen.

Gemeenten zijn nu al verantwoordelijk voor de bijstand en sociale werkplaatsen uit. Zij zouden ook de nieuwe, gecombineerde regeling moeten gaan uitvoeren. Net als in de bijstand kunnen dan in de nieuwe voorziening mensen met behoud van uitkering, begeleiding en loonkostensubsidies aan het werk geholpen worden. Dat kan ook in de „beschutte werkomgeving" van de huidige sociale werkplaatsen.

Als de Wajong blijft bestaan, kan volgens de werkgroep ook worden bespaard door de uitkering alleen nog te geven aan mensen die volledig en duurzaam zijn afgekeurd voor werk. Nu kunnen via de Wajong ook deels arbeidsongeschikten met een loonaanvulling aan het werk. Ongeveer 60 procent van de huidige Wajongers kan (gedeeltelijk) werken.

Ook worden bezuinigingen voorgesteld op de uitkeringen voor arbeidsongeschikten in de WIA, de opvolger van de WAO. Zo zou het 1,4 miljard euro opleveren als de uitkering wordt beperkt tot vijf jaar voor werknemers die niet door het werk ziek en/of gehandicapt zijn geworden. Verder scheelt het structureel 250 miljoen euro als de uitkering voor volledig afgekeurde werknemers wordt verlaagd van 75 naar 70 procent van het laatst verdiende loon.