Van Hees gaat Maurice, die binnenkort stopt met zijn bijbaan, missen, vertelt ze. „Hij groet altijd, is vriendelijk en maakt vaak een praatje als ik hem tegenkom.”

Naast zijn vriendelijke en sociale kant waardeert Van Hees ook de trouw –hij bezorgt de krant zes dagen per week– en de stiptheid van Maurice. „Hij is altijd op tijd, terwijl hij best een grote wijk heeft. Mijn zoon heeft vorig jaar een weekje ingevallen en die was met het bezorgen van de bijna veertig kranten drie kwartier tot een uur bezig. Het scheelt dat Maurice het al drie jaar doet. En hij is gedreven. Hij gaat flink op de pedalen staan.”

De tiener bezorgt de krant naast de baan die hij –vier dagen in de week– heeft en de lessen die hij –een dag per week– op school volgt. Maar niet lang meer, want hij stopt per 1 mei. „De precieze reden weet ik niet”, zegt Van Hees, „maar ik kan me voorstellen dat hij het welletjes vindt na drie jaar. Het werk moet vaak rond etenstijd gebeuren. Dat is natuurlijk niet handig.”

Van Hees hoopt dat de volgende bezorger „net zo punctueel is als Maurice. Ik hoor van meer abonnees dat ze blij zijn met hem. Soms stoppen ze hem een ijsje of een ander extraatje toe. Mensen zien naar hem uit en kunnen op hem rekenen.”