”Het ongelooflijk mooie ding” is een pareltje over hebzucht en vriendschap
Eekhoorn heeft een perfecte paarse plofbank, een superstuiterbed en een koelkast vol heerlijke hapjes. Maar als hij op een dag een ongelooflijk mooi ding tegenkomt, moet dat allemaal wijken.
Niets kan hem tevredenstellen dan dat ene ding, wat het ook is en wat het ook doet. Als hij het ongelooflijk mooie ding –dat in het boek met hoofdletters is geschreven en zo nog belangrijker wordt– eindelijk in handen heeft, is hij dolgelukkig. Even dan, want bij nader inzien blijkt het helemaal niet zo’n geweldig ding te zijn, al kostte het Eekhoorn heel veel.
Nieuw is de boodschap in ”Het ongelooflijk mooie ding” over hebzucht, dwaasheid en vriendschap niet. Max Lucado werkte die onderwerpen bijvoorbeeld ook al uit in zijn prentenboeken over de Nerflanders. Toch komt dit prentenboek van Frances Tosdevin en Ali Pye verfrissend over – niet het minst vanwege de fraaie taal. Een zin als „Het straalde als een superster” allitereert niet alleen lekker, maar weet de aantrekkingskracht van het ongelooflijk mooie ding prima te vangen.
De illustraties in harde kleuren geven het boek zijn eigen sfeer en ondersteunen de tekst goed. Ze zijn expressief, er valt veel op te ontdekken en de illustrator weet de blik van de lezer precies de goede kant op te sturen.
Geluk zit ’m in de kleine dingen, schreeuwen de auteur en de illustrator je toe, zónder die boodschap expliciet uit te dragen. ”Het ongelooflijk mooie ding” is daarmee een pareltje op zichzelf, dat uitnodigt om te lezen, voor te lezen en erover door te praten.
Het ongelooflijk mooie ding, Frances Tosdevin en Ali Pye; uitg. KokBoekencentrum; 24 blz.; € 14,99
