De krater is de bestemming van drie jongeren. Eden (een meisje dat graag voor een jongen wordt aangezien) heeft een plan opgevat om haar jongste broertje Benjamin uit zijn chronische depressie te wekken. Ze haalt hun oudste broer Johnny (die een rijbewijs en aftandse Golf heeft) over om hen naar een meteorietkrater ergens in Duitsland te brengen. Benjamin, die zijn leven grotendeels in bed doorbrengt, weet alles van ruimtevaart, sterren, planeten en zwarte gaten. Het vooruitzicht van een bezoek aan de krater zou hem goed doen. Ze laten een briefje voor hun moeder en haar nieuwe vriend achter en vertrekken.

De krater staat symbool voor een ingrijpende gebeurtenis in het leven van de kinderen. Hun vader maakte een aantal jaren geleden een einde aan zijn leven door voor een trein te springen. De reis naar de meteorietkrater is een machteloze poging om in de tijd terug te gaan – voorbij het moment van de inslag. De dood van hun vader heeft het gezin uit elkaar geslagen, de kinderen verwerken het drama ieder op hun eigen wijze.

De reis naar Duitsland lijkt de kinderen weer wat dichter bij elkaar te brengen, maar steeds pijnlijker wordt duidelijk dat ze vooral op zichzelf zijn aangewezen en er niet voor elkaar kunnen zijn als het erop aankomt. Als een ruimtesonde die op weg is naar de randen van het heelal, hapert ook steeds meer het contact met de thuisbasis: het geld raakt op, de telefoons vallen een voor een uit en ten slotte is ook de benzinetank leeg. Eden verliest zich in dromen over andere dimensies, waar ze het middelpunt is van kosmisch lawaai, maar ook glimpen opvangt van de vroegere gezinsidylle. Intussen hangt het drietal een nieuwe meteorietinslag boven het hoofd.

”De krater” is het rauwe verhaal van een levensreis die eindigt in het zwarte niets. Het gaat er slechts om dat we ons door dit aardse tranendal weten te slaan, misschien met een klein beetje hulp van anderen, en onderweg zo veel mogelijk te genieten en te ontdekken. Een weg terug is er niet; een andere dimensie bestaat slechts in dromen of hallucinaties. Alleen acceptatie geeft rust – en de vage hoop dat alles goed mag zijn.

Het verhaal laat een bittere smaak na, een verhaal dat ook nog eens is overwoekerd door grove taal, vloeken en platvloerse praat.

De krater, Gerwin van der Werf; uitg. Stichting CPNB; 98 blz.; gratis bij aankoop van 15 euro aan boeken tijdens de Boekenweek