Struinen op Hoeve van der Meulen
Hoe zag het Zeeuwse boerenlandschap er een eeuw geleden uit? Op Hoeve van der Meulen start een ontdekkingsreis in drie delen: via de boomgaard, door de weides en langs de vliedberg.
De boomgaardroute loopt over het erf van de boerderij. Het robuuste toegangshek van het erf, bestaand uit zwartgeteerde planken, staat uitnodigend open. Verderop langs de routes markeren soortgelijke hekken het domein van de 17e-eeuwse hoeve. Het gras langs de slootkant en om de gebouwen geeft het geheel zelfs in de winter een frisgroene aanblik.
De boerin die de kippen verzorgt, komt een praatje maken. Vorig jaar zijn ze hier gestart met een herenboerderij, een coöperatie van een kleinschalig boerenbedrijf, met als doel samen duurzaam voedsel te produceren. Ze hebben een boer in dienst, maar steken ook zelf de handen uit de mouwen. Een paar van haar collega’s zijn op een akkertje verderop bezig.
Ooit was dit een gemengd bedrijf met akkerbouw als hoofdmoot, ondersteund door een kleine veestapel, een moestuin en een boomgaard. **** De gebouwen op het erf getuigen er nog van. Het ene gebouw is meer gerestaureerd dan het andere. Het oude woonhuis is nu museumwoning. Ernaast staat een ”bakkeête”, een bakhuisje.
De boomgaard bestaat uit oude hoogstamfruitbomen. In het gras eronder zijn enkele oude, ijzeren landbouwwerktuigen achtergelaten.
Via de doorgaande weg aan de andere kant van het erf start deel twee: de weideroute. Links en rechts strekken akkers en boomgaarden zich uit. De route buigt af naar een onverhard pad. Aan het eind geeft een hek van Hoeve van der Meulen toegang tot de weilanden. Een strook wat korter gemaaid gras is de wandelroute.
Hier bestaat de wereld enkel uit glooiend grasland met her en der struiken en poeltjes. Aan de horizon duikt een andere boerenhoeve op, en een kerktorentje van een naburig dorp. Zo nu en dan vliegen er wat vogels op uit de naastgelegen boomgaard. Een trekker met kar komt rammelend voorbij. In de verte klinkt het zachte geruis van verkeer over de grote weg.
Langs het volgende weiland staat een majestueuze bomenrij. De voorste boom ligt geknakt opzij. Hij heeft de stormwind opgevangen voor de rest.
Een trekvlot brengt je aan de overkant
Deel drie van de wandeling is de vliedbergroute. Die leidt eerst langs de akkers waar de herenboeren hun gewassen verbouwen. Een trekvlot brengt je aan de overkant van een brede watergang. In het zacht deinende water weerspiegelen de bruine rietpluimen langs de hoge oevers.
Bijna direct achter de dijk aan de overkant ligt de vliedberg, een heuvel van zo’n 5 meter hoog, begroeid met graspollen. Volgens een klein bordje verderop is dit het restant van een mottekasteel, gebouwd in de 12e eeuw. Motte is Frans voor kluit. Met deze houten versterking, gebouwd op een aarden wal, verdedigde een ambachtsheer zijn grondgebied.
De route loopt eromheen, langs nog meer weilandjes en poeltjes, omzoomd door meidoornheggen. Waterdicht schoeisel is hier prettig. De heggen vormen tunneltjes die uitmonden bij een bruggetje over de watergang. Vandaar loop je weer op de hoeve af.
beeld Gerda Verschuure
beeld Gerda Verschuure
