IJshaar in het Speulderbos
Het Speulderbos, tussen Putten en Garderen, is een van de oudste bossen van Nederland. Een wandeling langs oude, kromgegroeide bomen en met een prachtig uitzicht over de heide.
![beeld Bastiaan van Soest](https://images.rd.nl/fill/crop:2500:1563:sm/w:1020/plain/https%3A%2F%2Ferdee-prod-bucket-s3-001.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com%2F230044_d5976ec6ef.jpeg)
Het klinkt een beetje verwarrend: om de Peppelerboom Witte Wandelroute te lopen volg je de oranje bewegwijzering. Vroeger was de bewijzering wel wit en was de route langer. Wie de app van Alltrails downloadt, kan trouwens zelf de extra lus maken die de oorspronkelijke route had.
Vanaf de parkeerplaats aan de doorgaande weg van Putten naar Garderen voert de wandelroute direct het bos in. Het is er stil. De nachtvorst heeft een witte gloed gelegd over de oude bomen, de struiken en het wandelpad. Het is hier en daar glad, maar door de vorst is de drassige ondergrond nu hard.
![](https://images.rd.nl/fill/w:2500/h:2500/plain/https%3A%2F%2Ferdee-prod-bucket-s3-001.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com%2F230043_dffa679946.jpeg)
Omdat het dagenlang vochtig geweest is, is hier en daar ijshaar te zien. De haarachtige structuur op dood hout ontstaat als tijdens de vorst water uit het hout komt. Dat het natuurverschijnsel zeldzaam is, heeft alles te maken met het feit dat het nat weer moet zijn geweest, niet te hard moet hebben gevroren en windstil moet zijn. Dan is ijshaar alleen te vinden op loofbomen, bij voorkeur eik en beuk. Laten die nu net veel aanwezig zijn in een van de oudste bossen van Nederland.
Voor ijshaar moet het nat en windstil zijn en vriezen
Niet eens zo ver weg is het geluid van een specht te horen. Tussen de bomen door is het kasteel van Landgoed Groot Spriel zichtbaar. Het in 1882 gebouwde rijksmonument in neorenaissancestijl is nu een woonvoorziening met dagbesteding.
![](https://images.rd.nl/fill/w:2500/h:2500/plain/https%3A%2F%2Ferdee-prod-bucket-s3-001.ams3.cdn.digitaloceanspaces.com%2F230041_cac274db8b.jpeg)
De over het algemeen goed begaanbare route slingert door het bos naar de rand van de heide. Daar breekt zomaar ineens de zon door. De heide, de bomen, alles staat ineens in een gouden gloed. De gedachten gaan als vanzelf naar de Schepper en de schoonheid van Zijn schepping.
Een keerpunt van de zonneschijn is al snel duidelijk: de temperatuur stijgt tot boven het vriespunt en de bomen beginnen te druipen en de paden worden zacht. Een helikopter van het leger dendert op geringe hoogte over de bomen. De specht is even stil maar hervat daarna onbekommerd zijn geroffel op de boomstam.
Het deel van de route door het bos heeft wat grote modderpoelen. Aan de sporen in de bermen te zien lopen de wandelaars er liever omheen. Aan het einde van de wandeling blijft er maar één conclusie over: wandelen door het 300 hectare grote Speulderbos is in elk jaargetijde prachtig.