Heel veel christenen worstelen, zo merk ik als predikant, met de oorlog tussen Israël aan de ene kant en Hamas, Hezbollah en Iran aan de andere kant. Want leerde Jezus Christus ons niet onze vijanden lief te hebben? Staan in Zijn leer niet verzoening en vergeving centraal? Moeten we als christenen deze oorlog niet volstrekt áfkeuren, juist vanuit ons geloof in de Vredevorst? En wordt christenen en organisaties die Israël door dik en dun lijken te steunen (bijvoorbeeld Christenen voor Israël) niet terecht verweten dat ze eraan voorbijgaan dat Christus liefde is?

Dit zijn begrijpelijke vragen, maar ze weerspiegelen wel een enorme eenzijdigheid. Degene op Wie het christelijk geloof gebouwd is, Jezus Christus, had en heeft overduidelijk liefde, ontferming en barmhartigheid zeer hoog in het vaandel staan. Toch is dat slechts één kant van Hem. Van Hem is ook de uitspraak: „Meent niet dat ik vrede ben komen brengen op aarde, want ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard” (Mattheüs 10:34). En over Hem schrijft Paulus dat Hij, nadat Hij is teruggegaan naar de hemel, van daaruit heerst en strijdt als Koning, totdat Hij „alle heerschappij en macht en kracht vernietigd heeft en God alle vijanden aan Zijn voeten heeft gelegd” (1 Korinthe 15:24-25). Hier gaat het nog over ”geestelijke machten”, maar in Openbaring lezen we dat we aan het eind der tijden geconfronteerd worden met de ”toorn” van diezelfde Jezus. Die zal zo heftig zijn dat alle mensen zich daarvoor proberen te verbergen (hoofdstuk 6).

”Judenfrei”

Bij déze kant van de Vredevorst past heel goed het besef dat Hij in onze wereld beslist niet los te maken is van degenen die met wapens en legers wrede en totalitaire regimes proberen te verslaan. De geallieerden deden dat in de Tweede Wereldoorlog, waardoor Hitlers vreselijke rijk teloorging. Zeker ook in het licht van héél de Bijbel kunnen we voluit concluderen dat, juist waar Gods volk aangevallen wordt door vijanden die het willen vernietigen, God Zijn volk te hulp komt. Niet alleen door bijvoorbeeld (geestelijke) engelenmachten, maar ook door militairen en wapens.

De huidige oorlog in en rond Israël is begonnen door terroristische bewegingen als Hamas en Hezbollah, met steun van onder andere Iran. Het is geenszins hun bedoeling om te komen tot een in vrede naast elkaar leven van twee landen (Israël en Palestina). Ze beogen de totale verovering van elke centimeter van heel Israël en het ”Judenfrei” maken van dit land.

Nooit kritiekloos

We kunnen dit alles enkel en alleen bezien door de bril van wat Christus heeft gezegd toen Hij op aarde was. En geloven dat, zoals iemand zei, „alleen liefde en medemenselijkheid deze oorlog kunnen oplossen”. Dit is echter, hoe goedbedoeld ook, volkomen naïef en onrealistisch. Het doet volstrekt tekort aan wie Christus is in héél Zijn persoon. Bovendien isoleer je Christus dan van het geheel van Gods weg door onze menselijke geschiedenis en zeker ook de geschiedenis van Zijn geliefde Joodse volk. Staat Christus in deze oorlog voluit aan de kant van Zijn volk Israël? Vanuit het geheel van de Bijbel is het antwoord overduidelijk: ja!

Steunt God daarmee kritiekloos alles wat de regering van Netanyahu doet? Natuurlijk niet. God heeft in Zijn lange geschiedenis met het Joodse volk en met de leiders ervan hen nooit kritiekloos gesteund. Altijd weer eiste Hij dat zij Zijn wetten en Zijn normen en waarden volgden. Hij trad snoeihard op wanneer ze dat niet deden. Maar dát Hij hen steunt en aan hún kant staat, is volgens mij glashelder. Ook anno 2024.

De auteur is predikant van de protestantse gemeente in Leeuwarden (De Fontein).