Een steuntje in de rug als je gestrest bent, een luisterend oor bij liefdesverdriet: steeds meer scholen kiezen voor een hond in de klas. Anouk Wierema Kosters en Chris Voorpostel uit Enschede weten er alles van. Beiden zijn docent, hondeneigenaar én adviseur op het gebied van schoolhonden. „Een schoolhond is een hond die op scholen wordt ingezet om kinderen te begeleiden. Dat kan op cognitief gebied, maar ook op sociaal, emotioneel en zelfs op fysiek gebied.”

Zowel Chris als Anouk heeft op dit moment twee schoolhonden: Franse waterhonden Charlie, Cooper en Odin, en double doodle Biscuit. Chris: „Er bestaat geen perfecte soort schoolhond, maar de kenmerken van het ras hebben wel invloed op de manier waarop je de hond inzet. Ik werk zelf in het cluster 3-onderwijs, waar veel kinderen in rolstoelen zitten. Die hebben bijvoorbeeld een hond nodig die rustig en voorzichtig is. Ook is het belangrijk dat een hond een hoog aaibaarheidsgehalte heeft. We hebben ooit een vraag gehad van een school die in de kleutergroepen met een leonberger wilde gaan werken: een hond die zo groot is als een sint-bernard. Dat is natuurlijk niet zo handig.”

Er bestaat geen speciale opleiding voor schoolhonden. Welke hond bij een school past hangt af van de doelgroep en de visie van de school. Anouk: „Ik werk in het speciaal basisonderwijs, waar veel kinderen een andere leerstijl hebben. Een hond is een mooi middel om hen de ondersteuning te bieden die van een volwassene soms belerend kan voelen. De hond fungeert vaak als vertaler. Dan zeg ik bijvoorbeeld tegen een leerling: „Hé, tegen de hond praat je heel rustig, maar je medeleerling scheld je uit. Dat is niet zo aardig.””

Niet alleen kinderen met leer- of gedragsproblemen hebben baat bij een schoolhond: de aanwezigheid van een hond heeft effect op het complete schoolklimaat. „Kinderen kunnen heel goed benoemen wat de hond voor hen betekent. De kleine dingen zijn soms al genoeg. Dat de hond even bij hen komt zitten als ze het spannend vinden om een toets te maken bijvoorbeeld. Hij is een soort vertrouwenspersoon; hij oordeelt niet en hij vertelt niets door. Dat geeft een gevoel van veiligheid.”

Dit is het laatste deel in een serie interviews over hulphonden.