Promovenda Valérie van Hezik-Wester volgde drie jaar lang 25 epilepsiepatiënten die ondanks hun medicijnen nog steeds veel aanvallen krijgen. Ze wilde ontdekken welke impact een hulphond kan hebben op epilepsiepatiënten. Epilepsie is een aandoening waarbij iemand aanvallen krijgt met ongecontroleerde bewegingen en soms buiten bewustzijn raakt. Bij de meeste patiënten helpen medicijnen de aanvallen te onderdrukken, maar bij de groep die de wetenschapster onderzocht niet. Van Hezik promoveert op het onderzoek aan de Erasmus School of Health Policy & Management.

„Een epilepsiehond zorgt voor ritme, rust en regelmaat. De dieren verminderen stress en angst bij hun baasje. En aangezien die emoties veel aanvallen veroorzaken, zag ik veel positieve effecten”, zegt de promovenda. Na een jaar met de epilepsiehond waren de aanvallen onder de deelnemers gemiddeld met 34 procent afgenomen. Waar de patiënten in de periode zonder hulphond gemiddeld 29 keer per week een aanval kregen, was dit mét de hulphond gedaald tot 18. Zeven deelnemers kregen 50 tot 100 procent minder aanvallen.

Er zijn volgens Van Hezik ook andere positieve effecten zichtbaar. „De epilepsiehond zorgt voor minder depressie en voor een betere levenskwaliteit”, zegt de wetenschapster. De dieren zijn getraind om aanvalskenmerken van hun baasje te herkennen en op een behulpzame manier te reageren. Zo kunnen ze getraind worden om een alarm te activeren, medicijnen te halen en hun baasje in een veilige positie te leggen. „Er zijn zelfs hulphonden die hun baasje waarschuwen voordat een aanval plaatsvindt, zodat de patiënt zich kan voorbereiden. Dat kun je niet trainen, dat kan een hond wel of niet”, legt Van Hezik uit.

Toch vertelt ze dat een hulphond niet voor iedereen geschikt is. „Een kwart van de deelnemers zag af van het onderzoek omdat de epilepsie voor hen te ernstig was om voor een hond te zorgen”, zegt Van Hezik. „Je moet de hond immers wel uitlaten en verzorgen en daar moet een patiënt genoeg energie voor hebben.”

Voor het grote merendeel van de deelnemers was de hulphond echter een uitkomst volgens de promovenda. Ze vertelt dat artsen al lang de zorgverzekeraars aanzetten om epilepsiehonden onderdeel te maken van het zorgpakket. Zij zeiden echter dat er niet genoeg wetenschappelijk bewijs was voor het nut van deze viervoeters. „Met dit onderzoek is dat bewijs geleverd.” Ze hoopt dat de honden hierom toch in de verzekeringspakketten worden toegevoegd, zodat patiënten die minder te besteden hebben ook gebruik kunnen maken van deze dieren.