Op mooie lente- en herfstdagen kun je erop wachten: een oldtimer met pech. Het zijn de dagen waarop liefhebbers hun eerste rit van het jaar maken of, zoals vandaag, een laatste rit voor de winter aanbreekt.

Op mijn scherm lees ik de pechmelding: motor oververhit. De auto staat op een vakantiepark in de Brabantse bossen. Gelukkig word ik opgewacht bij de ingang van het park. Ik rijd met mijn Wegenwachtbus over bospaadjes naar het pechgeval.

„Ik zag opeens de temperatuurmeter omhoogschieten en er kwam stoom onder de motorkap vandaan”, vertelt de eigenaar van een oude Mercedes. „Ik schrok enorm. Gelukkig waren we al bijna hier op de parkeerplaats. Ik hoop dat er niets kapot is.”

Het is een natte bedoening onder de motorkap. Druppels en condens zijn overal. Bij oude auto’s is alles van rubber vaak uitgedroogd. Ik controleer alle rubberen slangen van de koeling. Precies bij de aansluiting met de radiateur is een groot gat geslagen in de koelwaterslang. Ik knip een stukje van de slang en bevestig hem weer met de slangklem. Dit is voor nu goed genoeg, maar er zal een nieuwe slang op moeten. Ook gaat er een paar liter koelvloeistof in de radiateur.

Met een opgeluchte zucht sluit ik de motorkap. De eigenaar kijkt me dankbaar aan. „Bedankt, meneer”, zegt hij. „U hebt mijn dag gered.”

Terwijl ik mijn gereedschap opruim, denk ik aan de vele verhalen die deze oude auto’s met zich meedragen. Elk ritje, elke reparatie een nieuw hoofdstuk in hun lange geschiedenis.

Ik rijd terug over de bospaadjes. De geur van dennennaalden en natte aarde dringt in mijn neus. Het was weer een dag vol kleine avonturen, zoals alleen de Wegenwacht die kent. En morgen? Dan wacht er vast weer een nieuwe auto met een eigen verhaal.

John is wegenwacht bij de ANWB.