Vladimir Blinov is met zijn vrouw Marina en Dasja, de jongste van zijn drie dochters naar Nederland gekomen.  Hij zal zaterdagmorgen op de ontmoetingsdag van stichting Friedensstimme in Barneveld spreken over zijn leven en werk als evangelist onder de Nentsen, de rendierjagers van de toendra.

Het gezin woont in Jar-Sale dat in het autonome district Jamalië ligt, in de West-Siberische regio Tjoemen, niet ver van de eilandengroep Nova Zembla. Samen met andere evangelisten maakte Blinov maandenlange evangelisatietochten door dat barre poollandschap waar het ’s winters min 40 graden kan zijn.

Dat is niet zonder gevaar en daarom gaat de evangelist bijna altijd op reis met twee ”trekols”, een speciaal Russisch voertuig met zes dikke banden. „Net als in de Bijbel, waar de discipelen twee bij twee worden uitgezonden. Twee weten meer dan één. Als een voertuig in moeilijkheden raakt, kan het andere te hulp schieten.”

Het voordeel van het in tweetallen op reis gaan, merkte hij nog dit voorjaar. „Ik reed op een ijsvlakte boven zout zeewater. Daar bleek de ijsvloer veel dunner te zijn. Het voertuig zakte met zijn voorwielen door het ijs en kon op eigen kracht niet terug. De andere trekol kon het voertuig met een kabel terugtrekken.”

Sprookjesverhaal

Blinov werd geboren in 1969 toen Jamalië onderdeel was van de Sovjet-Unie. Hij kreeg, net als alle kinderen, het atheïsme met de paplepel ingegoten. „Mijn ouders geloofden niet in God en er was geen Bijbel in huis. Wel voelde ik al heel jong een leegte in mijn hart. Toen ik aan de bibliothecaresse van mijn school om informatie over het geloof vroeg, gaf zij het enige boekje dat ze had over dit onderwerp. De Bijbel werd daarin voorgesteld als niet-wetenschappelijk, een sprookjesverhaal. Ik trad toe tot de Komsomol, de Sovjetjeugdbeweging, en wilde lid van de Communistische Partij worden. Maar het liep anders.”  
****Samen met een vriend runde de jonge Vladimir een bar. Hij rookte en dronk zo veel dat hij door oplopende schulden psychisch steeds dieper wegzakte. Op een dag viel zijn oog op een boekje dat een christin hem ooit had gegeven. „Ik had dat uit beleefdheid aanvaard, maar nooit ingezien. Het bleek een Nieuw Testament te zijn en ik begon te lezen.”

„Uit schaamte voor anderen las ik op de wc het Nieuwe Testament en bad de gebeden na” - Vladimir Blinov, evangelist in Rusland

Tijdens het lezen besefte hij dat hij nooit door eigen kracht, maar alleen door het geloof in Jezus Christus uit de diepe put van drank en schulden kon komen. „Achter in dat boekje waren gebeden opgenomen, waaronder het Onze Vader. Uit schaamde voor anderen las ik op de wc het Nieuwe Testament en bad de gebeden na. Ik merkte daadwerkelijk de kracht van Jezus om van de drank en de rookverslaving te worden verlost. Ik geloofde!”

Meteen sloot hij de bar en ging hij anderen het Evangelie vertellen. „Omstanders dachten dat ik gek was geworden. Nu mag ik als evangelist de boodschap van verlossing in Jezus Christus brengen aan het toendravolk van de Nentsen waar de drank zo’n vernietigende uitwerking heeft.”

Sneeuwstorm

Het vinden van de Nentsen is best lastig, want ze zijn nooit op dezelfde plek, zegt Blinov. „Zij jagen op de uitgestrekte bevroren sneeuwvlaktes op rendieren en het is moeilijk de tentenkampen te vinden. Daar is geen internet om je te helpen. Natuurlijk maken wij ook gebruik van verrekijkers. Nadat wij een tentenkamp hebben bezocht, geven de Nentsen zelf vaak goede aanwijzingen waar een volgende groep zich ophoudt.”

Allereerst en bovenal is het vinden van tentenkampen in deze uitgestrekte eenzaamheid een zaak van gebed, stelt de evangelist. „Meer dan eens merk ik hoe de Heere mij leidt. Dat gebeurde eens via een sneeuwstorm waardoor ik in een andere richting werd gedwongen en onverwachts een tentenkamp vond. Het kwam ook voor dat men ons waarschuwde een bepaald tentenkamp te vermijden, omdat de vijandige bewoners met geweren zouden schieten. Omdat de route zowel linksom als rechtsom door moerassen ook gevaarlijk was, legde ik het in gebed voor aan de Heere. Daarna besloot ik toch via dat tentenkamp te gaan. Wat bleek? Wij werden daar met grote gastvrijheid ontvangen. De boodschap werd gebracht, er kwamen mensen tot geloof.”

„Ik zou wel een hele krant kunnen vullen met alle verhalen hoe de Heere in deze noordelijke streken werkt”

De evangelist merkt veel vrucht op zijn tochten door de poolstreek. „Hebt u de tijd vandaag? Ik zou wel een hele krant kunnen vullen met alle verhalen hoe de Heere in deze noordelijke streken werkt. Op een evangelisatietocht, jaren geleden, hadden wij alle lectuur, zelfs onze eigen Bijbels weggegeven. Het allerlaatste boekje met prenten en Bijbelverhalen voor kleine kinderen werd aan een passerende vrouw gegeven. Tien jaar later kwamen wij een vrouw tegen en toen wij begonnen over Jezus, vulde zij ons meteen aan. Ze bleek de Bijbel te kennen. Het was de vrouw die tien jaar geleden het kinderboekje over de Bijbel kreeg. Zij had ons meteen herkend.”