Als God bestaat, waarom houdt Hij zich dan zo goed voor ons verborgen? Ik ben niet de enige die met deze vraag heeft geworsteld. Veel mensen concluderen dat God er helemaal niet is. Want Hij kan zich toch gewoon duidelijk laten zien? De bekende atheïst Herman Philipse zegt het zo: Stel je voor dat de sterren plotseling van plaats veranderden om een Hebreeuwse zin te vormen: Ik, Jahweh, ben de enige ware God en alle atheïsten worden voor hun ongeloof gestraft. Als er zoiets zou gebeuren, zegt Philipse, dan zou er voldoende bewijs bestaan voor God.

Heeft Philipse een punt? In zekere zin wel. Wie naar harde natuurwetenschappelijke bewijzen voor het  bestaan van God op zoek gaat, komt bedrogen uit. De Bijbel wijst ons echter een andere weg. Volgens de Bijbel laat God zich zeker wel aan ons zien. „Zijn onzienlijke dingen”, schrijft Paulus, „worden van de schepping der wereld aan uit de schepselen verstaan en doorzien” (Romeinen 1:20). Gods onzichtbare eigenschappen worden zichtbaar in de schepping. Hoe komt het dan dat we Hem toch niet zien? Daarvoor zijn twee oorzaken te noemen.

Afgestompt

De eerste is een culturele oorzaak. Dat veel mensen helemaal niets van God ervaren, is een probleem dat vooral in westerse landen voorkomt. De achterliggende eeuwen vonden er in onze westerse cultuur grote ontwikkelingen plaats op het gebied van filosofie en wetenschap. Deze ontwikkelingen zorgden ervoor dat wij zo onder de indruk raakten van onze zintuiglijke waarneming, dat we ons daar letterlijk op hebben blindgestaard. Hierdoor zijn we blind geworden voor de geestelijke wereld: de woonplaats van God, maar ook van engelen en duivelen. Die zijn we uit het oog verloren. Het gevolg is dat we het steeds moeilijker vonden te geloven dat zo’n wereld bestaat. We raakten zo gefocust op onze vijf zintuigen dat ons zesde zintuig, het zintuig voor God, beschadigd werd. Onze ingeschapen Godskennis is als het ware afgestompt.

Toch is hiermee niet alles gezegd. Er is nog een diepere oorzaak. Paulus schrijft in Romeinen 1 nog meer: Mensen geloven niet in God, omdat zij „de waarheid in ongerechtigheid ten onder houden” (Romeinen 1:18). Daarom is „hun onverstandig hart verduisterd geworden” (Romeinen 1:21). De waarheid over God is zichtbaar in de schepping. Maar als wij die waarheid door onze ongerechtigheid onderdrukken, wordt ons hart verduisterd. De zonde is er de oorzaak van dat wij God niet meer zien. De fout ligt dus niet bij Hem, maar bij ons! Hij laat zich juist wel aan ons zien, maar onze zonde maakt ons blind voor Hem. Boven alles is het onze hoogmoed die deze blindheid voedt. We zijn zo onder de indruk van onszelf, dat we blind zijn geworden voor God. Daarom zien we Hem niet. Ons geestelijke zicht wordt geblokkeerd door onze eigendunk.

Open ogen

Kan dit veranderen? Is er herstel van onze geestelijke blindheid mogelijk? Jazeker! Dat kan op maar één manier: door een ontmoeting met de Heere Jezus, de Zoon van God. In Hem heeft God zich ten volle geopenbaard. „In Hem woont al de volheid der Godheid lichamelijk” (Kolossenzen 2:9). In Jezus werd God zichtbaar voor de mensen (Johannes 1:18). Dat Jezus op aarde heeft geleefd, is een historisch gegeven. En al is Hij niet meer lichamelijk op aarde, Hij is er wel met Zijn Geest. Hij leeft, en daarom kun je Hem nog net zo goed ontmoeten als toen Hij met Zijn lichaam op aarde was! Tenminste, als je bereid bent om door Hem veranderd te worden, om van je zondige, hoogmoedige aard verlost te worden. Dat is overigens wel een heel belangrijke vraag! Ben je écht bereid om de Heere Jezus te ontmoeten en door die ontmoeting veranderd te worden? Ben je bereid om door Hem ontmaskerd te worden, zodat je ware aard naar boven komt en Hij je daarvan bevrijden kan? Veel mensen in Jezus’ dagen waren daartoe niet bereid. Dat was precies de reden waarom ze niet in Hem geloofden en Hem niet zagen als Gods Zoon (Johannes 3:19).

Ben jij bereid tot een echte ontmoeting met de Heere Jezus? Vertel het Hem dan! Luister naar Zijn stem in de Bijbel en spreek erover met Hem. Hij zal je geestelijke ogen openen, zodat je Hem gaat zien, want Hij stuurt niemand weg die tot Hem komt! Toen ik tijdens mijn wandeling in de natuur mijn vertwijfeling onder woorden bracht, gebeurde er plotseling iets bijzonders: in plaats van dat ik God zag, zag ik mezelf. In een verpletterend besef van mijn eigen nietigheid tegenover God. En ineens wist ik het: God was er al die tijd geweest, maar mijn hoogmoed had mij blind gemaakt voor Hem!

De auteur studeert theologie aan het Hersteld Hervormd Seminarium en is werkzaam in het pastoraat.