Kunst geeft niet per se de zichtbare werkelijkheid weer. Kunstwerken kunnen ook uitdrukken hoe de maker zich voelt.
Rond 1905 ontstond in Europa het expressionisme, een kunststroming die vooral in Duitsland voet aan de grond kreeg. De kunstenaars zetten zich af tegen het impressionisme, dat zich juist richtte op het weergeven van de werkelijkheid zoals die zich aan ons voordoet.
De expressionisten probeerden vooral innerlijke emoties en persoonlijke ervaringen weer te geven, al dan niet gekoppeld aan wat ze om zich heen zagen. Ze gebruikten felle, vaak onnatuurlijke kleuren, hoekige en vreemde vormen, en ze maakten dynamische, soms chaotische composities. Kunstenaars als de Noor Edvard Munch (met zijn beroemde schilderij ”De Schreeuw”) en groepen als ”Die Brücke” en ”Der Blaue Reiter” in Duitsland, waren leidend in deze beweging. Zij streefden ernaar om de diepste menselijke emoties en ervaringen –angst, vervreemding, extase– op een directe en krachtige manier uit te drukken.
”Zomerlandschap”, Wassily Kandinsky (1866-1944). beeld Wikimedia
”Zomerwolken”, Emil Node (1867-1956). beeld Nolde Stiftung
”Davos in de zomer”, Ernst Ludwig Kirchner (1880-1938). beeld Wikimedia
”Zomerlandschap”, Egon Schiele (1890-1918). beeld WikiArtIn Groningen richtte in 1918 een aantal kunstenaars het collectief ”De Ploeg” op, dat het expressionisme omarmde.
Gelukkig was het niet altijd kommer en kwel. De kunstenaars zagen ook de zonnige kant van het leven.
