Waarom het zoveelste Haagse relletje tot je nemen?
Nieuwsmoe. Steeds meer mensen in Nederland zijn dat, zo blijkt uit onderzoek. Een zorgelijke ontwikkeling, zeker als de moeheid permanent wordt. Maar daar is iets aan te doen.
Voor de coronapandemie in 2020 uitbrak, zei 60 procent van de Nederlanders erg geïnteresseerd te zijn in het nieuws. Tijdens corona schoot dat cijfer omhoog, maar inmiddels geeft slechts 49 procent van de mensen aan „erg geïnteresseerd” te zijn in het nieuws, zo blijkt uit recent onderzoek.
Toen ik daar wat over doordacht, ontdekte ik bij mezelf erg veel begrip voor die nieuwsmijders. Ik schrok ervan, want als zelfs iemand die werkt bij een krant al kan begrijpen dat mensen het nieuws beu zijn dan is het echt ernstig.
Maar toch begrijp ik ze inderdaad. Zelf heb ik ook steeds vaker de neiging om door te bladeren als ik bepaalde artikelen in bepaalde kranten lees. En als het in het NOS Journaal weer eens over Israël gaat, spoel ik niet zelden snel door. Waarom? Niet omdat Israël me niet interesseert, integendeel. Maar wel omdat ik precies weet wat er komt. Cijfers van slachtoffers waar ik grote vraagtekens bij heb, achtergronden die volgens mij eenzijdig zijn en noem het allemaal maar op. Dan is het soms maar beter om door te spoelen.
Hét grote gevaar bij nieuwsmoeheid is echter dat je de interesse in de wereld om je heen verliest. Want waarom kennisnemen van het zoveelste onderzoek waaruit blijkt dat christenen in ons land een steeds kleinere minderheid worden? En waarom het zoveelste Haagse relletje tot je nemen?
Voor je het weet, wordt je wereld wel heel erg klein. En aan het einde van dat moeheidsproces kan het zomaar zijn dat je alleen nog interesse hebt in jezelf en in zaken die je direct raken. En eerlijk gezegd: als de vakantie in zicht kwam, zat ik niet zelden exact in dat stadium.
„Ook een zelf opgelegde ontbering doet later weer meer waarderen”
Inmiddels heb ik een manier gevonden om met die nieuwsmoeheid om te gaan. En daarin is de vakantie cruciaal. Zo gauw ik op m’n vakantieadres aankom, ga ik op een nieuwsdieet, zoals ik het zelf noem. Nee, dat is geen nieuwsvakantie. Want natuurlijk blijf ik de actualiteit volgen. Maar ’s avonds op m’n balkon met uitzicht op zee, laat ik de laptop dicht en pak ik een boek.
Wat zo’n nieuwsdieet bij mij bewerkt? Dat ik eenmaal thuis echt weer zin heb om me volop te verdiepen in het nieuws. Ook een zelf opgelegde ontbering doet later weer meer waarderen, zeg maar.