De helft van de Surinamers is christen. Toch staat hun land op de Ranglijst Onbereikten 2024 van GlobalRize. De lijst laat voor zeven wereldregio’s zien welk gebied daarin de minste christenen telt. Dat levert verrassende inzichten op.
GlobalRize, een organisatie die het Evangelie wereldwijd via internet verspreidt, bracht in 2021 voor het eerst de Ranglijst Onbereikten uit. Daarop stonden de twintig landen in de wereld met het hoogste aantal mensen dat nog niet met het Evangelie is bereikt. India en Pakistan voerden die lijst aan. De jaren erna koos GlobalRize een andere invalshoek: de zestien landen waarin minder dan 1 procent van de bevolking christen is (2022) en de twintig volken met het laagste percentage christenen (2023).
Voor de vrijdag gepubliceerde Ranglijst Onbereikten 2024 pakten de medewerkers van GlobalRize het weer anders aan: ze verdeelden de wereld in zeven regio’s, elk met een gedeelde cultuur en een inwonertal van ongeveer 1 miljard. In elk van die regio’s zochten ze naar het land met het laagste percentage christenen. Omdat de regio’s India en China op zich al een land zijn –beide met 1,4 miljard inwoners– staan uit deze landen een deel van het land op de lijst: de Chinese autonome regio Tibet en de Indiase staat Uttar Pradesh op de lijst. Bovenaan de lijst staan Afghanistan en Somalië. In beide landen is 1 op de 5000 inwoners christen.
GlobalRize kiest er bewust voor om elk jaar een andere aanpak te hanteren, legt directeur dr. Marten Visser (53) uit. „Het is erg moeilijk om elk jaar up-to-date cijfers te krijgen over het aantal christenen per land. Dan zou het kunnen gebeuren dat we op basis van dezelfde cijfers als een jaar eerder doen alsof we iets nieuws brengen.” Na vijf verschillende benaderingen keert GlobalRize in 2026 weer terug naar de eerste aanpak, aldus dr. Visser.
Waarom koos u dit jaar voor zeven wereldregio’s met daarin steeds het land met het laagste percentage christenen?
„Het leek ons belangrijk om een breder beeld te schetsen dan steeds weer dezelfde landen waar het christendom het moeilijk heeft, zoals Afghanistan en Somalië.
Dat Suriname –waarin de helft christen is– voor de regio Amerika op deze lijst staat, laat in één keer zien hoe christelijk Noord- en Zuid-Amerika als geheel nog zijn.
We verdeelden de wereld in zeven regio’s die vergelijkbaar zijn qua inwonertal. Dat maakt duidelijk hoe ontzettend groot China en India zijn, die als aparte regio op de lijst staan. De staat Uttar Pradesh in India zou, als het een land was, het vierde grootste land ter wereld zijn qua inwonertal. En daar zijn dus ontzettend weinig christenen.
Verder: voor ”overig Azië” staat Noord-Korea op de lijst. Cultureel heeft het land dezelfde achtergrond als Zuid-Korea – een van de grootste protestantse landen ter wereld, dat ook de meeste zendelingen uitzendt. Dan zie je hoeveel invloed een sterke overheid kan hebben. In Zuid-Korea is een levende kerk, terwijl grof geweld in Noord-Korea de verspreiding van het Evangelie tegenhoudt.”
Doordat uw ranglijst steeds een andere aanpak heeft dan het jaar daarvoor, kunnen we geen ontwikkeling door de jaren heen vaststellen. Ziet u die zelf wel?
„In het grootste deel van de moslimwereld staat de groei van het christendom stil. Er gebeurt wel wat –wereldwijd zijn meer dan 10 miljoen christenen oorspronkelijk afkomstig uit een moslimgezin– maar procentueel gezien is de groei er marginaal. In India, het land met de meeste inwoners ter wereld, groeit het christendom juist hard.”
In onbereikte landen is vaak christenvervolging. Zending bedrijven is daar moeilijk, ondervindt u ook zelf. Hoe probeert u mensen in die landen toch te bereiken?
„In China is het internet zo anders geregeld, daar kunnen wij met onze aanpak het Evangelie niet brengen. Noord-Korea valt voor ons ook af, omdat daar geen toegang tot internet is. Daarom is het ook mooi dat andere organisaties op andere manieren zending bedrijven.
In Afghanistan en Somalië bereiken we echter wel mensen via internet. In Somalië hebben wij nog geen activiteiten in de eigen taal. Toch kwam iemand uit dat land, die zelf geen christenen kende, met ons in contact. Hij volgde cursussen bij ons, en heeft nu een huisgemeente met zeven mensen. In Marokko hadden we een digitaal project. De eerste die serieus reageerde, was een imam.
Toch is het vaak zo in landen waar men als christen in het echte leven op de tellen moet passen, dat men daar ook online voorzichtig is, bijvoorbeeld in de Arabische wereld. En onlinezending kan nooit het enige zijn. Uiteindelijk moeten mensen de stap zetten naar een plaatselijke gemeente.”
Welke boodschap heeft deze ranglijst?
„Voordat de Heere Jezus ten hemel opvoer, gaf Hij aan Zijn discipelen het zendingsbevel: Verkondig het Evangelie aan alle volken. Die opdracht is nog niet klaar. Uiteindelijk gaat het om de eeuwige bestemming van mensen, of ze Jezus leren kennen als hun Zaligmaker.”
