Meneer Plasterk, lees dit even, nu u weer iets in de melk te brokkelen hebt
Oud-minister Plasterk is deze week aan de slag gegaan als zogenaamde verkenner, voor het eerste stapje richting een nieuw kabinet. Het échte werk begint daarna: de Tweede Kamer wijst een informateur aan die daadwerkelijk aan de slag gaat met het vormen van een regeringscoalitie. Dat is een titanenklus, zeker bij partijen met nogal uiteenlopende idealen.
Het is een goed gebruik dat allerlei belangenorganisaties hun verlanglijstjes indienen bij zo’n informateur. Vakbonden, milieuorganisaties en gemeenteraden deden daar bij eerdere kabinetsformaties aan mee, maar ook de Associatie Nederlandse Tandartsen, de Nederlandse Bridge Bond, de Koninklijke Nederlandse Jagers Vereniging, een rozenkwekerij en de Vereniging Gereformeerd Schoolonderwijs.
Allemaal vertellen ze de informateur waar die volgens hun organisatie rekening mee moet houden. Een mooie poging om invloed uit te oefenen op het uiteindelijke regeerakkoord, al blijft het geheim wat het werkelijke effect daarvan is.
Het Reformatorisch Dagblad heeft daar, bij mijn weten, nooit aan meegedaan. Dat hoeft ook niet, want wij schrijven vrijwel dagelijks wat we vinden van het overheidsbeleid. Maar dit keer maken we een uitzondering: we beginnen deze week een serie artikelen waar de informateur zeker zijn winst mee kan doen. Collega Gerard Vroegindeweij van de politieke redactie heeft zich grondig verdiept in het emancipatiebeleid van de afgelopen decennia. Daar was een goede aanleiding voor. In 1973, juist een halve eeuw geleden, besloot het pas aangetreden kabinet Den Uyl een speerpunt te maken van het emancipatiebeleid. Het is onthutsend om te zien waar dit toe heeft geleid.
Ging het in eerste instantie om de gelijkstelling van mannen en vrouwen, intussen gaan er tientallen miljoenen naar de emancipatie van de lhbti-gemeenschap en exporteren we het Nederlandse abortusbeleid naar de 1,2 miljard vrouwen die „geen toegang hebben tot abortus”. Je wrijft je ogen uit als je ziet wat er met dat geld gebeurt.
Schokkend is ook dat in al die emancipatienota’s het woord “gezin” nauwelijks voorkomt. Kort samengevat is het beleid gericht op het bevorderen van het extreme individualisme en het afschaffen van het gezin waarbij elke tegenstem het zwijgen moet worden opgelegd.
Tja, meneer Plasterk, ik besef dat u medeverantwoordelijk bent voor dit beleid met uw nota ”Gewoon homo zijn” uit 2007 en ik herinner me nog dat u als eerste minister meevoer op de ”O,CenGay”-boot tijdens de Canal Parade in 2008. Maar nu u opnieuw iets in de melk te brokkelen hebt, is het beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Vandaar ons verzoek: als u uw dossier overdraagt aan de informateur, wilt u hem dan op onze serie attenderen?
Steef de Bruin Reageren? Hoofdredactie@rd.nl
