Nieuw onderzoek toont aan dat voor een meerderheid van deze jongeren hun kijkgedrag volledig losstaat van dat wat de Tien Geboden van God als heilzame leefregels voorschrijven.

Als de dominee op zondag waarschuwt tegen overspel, snappen jongeren de consequenties daarvan nog wel voor het echte leven. De meesten zullen ermee instemmen dat dergelijk gedrag op grond van de Bijbel is af te keuren. Dit weerhoudt hen er niet van om massaal films te bekijken waarin vreemdgaan –of geweld, middelengebruik of misdaad– de norm is. Het lijkt erop dat Netflix en soortgelijke streamingdiensten inmiddels zo zijn ingeburgerd, dat het gebruik ervan bij de meeste jongeren volstrekt geen hapers meer oproept.

In zijn onderzoek dat eerder in deze Week van de Mediawijsheid verscheen, bevroeg Jeroen van der Laan, onderwijsadviseur bij het Hoornbeeck College, ruim 3000 jongeren in de leeftijd van 13 tot 21 jaar over hun mediagedrag. Eerder constateerde Van der Laan al dat het mediagebruik van christelijke en niet-christelijke jongeren nauwelijks van elkaar verschilt. Zijn nieuwe studie biedt op dat punt helaas weinig positieve verrassingen. Het is goed dat dergelijk onderzoek periodiek plaatsvindt, omdat het inzicht biedt in het veranderende onlinegedrag van reformatorische jongeren.

Dat er voor deze jongeren kennelijk een verschil is tussen de zeggingskracht van de Tien Geboden voor hun gedrag online en in de echte wereld, is een belangrijke constatering. Dat biedt aanknopingspunten voor reflectie en gesprek. Reflectie, want de vraag kan worden gesteld of wel van jongeren verwacht kan worden dat ze –letterlijk– voortdurend de Tien Geboden naast hun smartphone leggen.

Hun christen-zijn verplicht hen daar ten diepste wel toe. De praktijk is voor jongeren echter zeer weerbarstig, verwarrend en verleidend. Daarom zijn ouders, opvoeders, docenten en ambtsdragers nodig die niet boven hen staan, maar hen vóórleven en –letterlijk– voortdurend laten zien dat een leven met God het beste leven is.

Dat mag, nee, móet ook concreet worden gemaakt in huisgodsdienst, tijdens catechisatie of in de zondagse preek. Durft de dominee het onlinegedrag van jongeren te benoemen tijdens de behandeling van de catechismus? Voelt hij mee in de zuigkracht waaraan zij bloot staan en begrijpt hij iets van hun leefwereld?

Want jongeren weten best waar de grenzen liggen. Veel moeilijker is het om dat wat God van hen vraagt in het leven van elke dag handen en voeten te geven. Zeker online, waar werkelijk alles wat de wereld te bieden heeft krachtig binnendringt en jongeren overspoelt. Blijf dan maar eens staande, zonder identificatiefiguren om je heen die je iets laten zien van de rijkdom die er is in Christus.