Om ds. G.H. Kersten recht te doen „als figuur in protestants Nederland” zou er een „gedegen biografie” over hem moeten verschijnen. Dat stelde historicus dr. John Exalto begin deze week op de website hdcvu.nl.
In het blog op de website van het HDC Centre for Religious History van de Vrije Universiteit Amsterdam (VU) reflecteert Exalto op de artikelenserie in het Reformatorisch Dagblad over vooral de kerkelijke erfenis van ds. Kersten (1882-1948) . Geïnterviewde predikanten zouden daarin zozeer het belang van ds. Kerstens dogmatiek benadrukken dat deze neigt „in de richting van een geloofsbelijdenis”, wat volgens Exalto niet de bedoeling van de dogmatiek kan zijn geweest.
Bouwer
Volgens de universitair docent historische pedagogiek aan de Rijksuniversiteit Groningen ligt de kracht van ds. Kersten bovendien niet alleen op kerkelijk vlak, maar was hij „vooral ook een bouwer van een volksdeel, een stichter van scholen, een kernfiguur in de civil society van de vroege twintigste eeuw.”
Ter illustratie wijst Exalto op nog niet eerder bekende correspondentie die hij aantrof in het archief van prof. V.H. Rutgers (1877-1945), Tweede Kamerlid voor de Anti-Revolutionaire Partij. Exalto vond daarin een brief uit 1922 van ds. Kersten, waarin deze Rutgers bedankte voor zijn bijdrage in een debat over de bouw van nieuwe scholen. Rutgers had namelijk geprobeerd de bouw van bijzondere scholen veilig te stellen.
Geen complotdenker
Volgens Exalto opperde ds. Kersten dat kerken schoolgebouwen moesten bouwen en die verhuren aan eigen scholen. „Mocht u enige uitweg weten, hoe gaarne zou ik die van u vernemen”, schreef ds. Kersten aan Rutgers. Dit toont volgens Exalto aan dat ds. Kersten zijn weg zocht „via de parlementaire route met figuren die hem na stonden maar die tegelijk door hem bestreden werden”, en dat hij in de politiek „geen complotdenker aan de zijlijn was, maar een serieuze gesprekspartner”.
Exalto sluit zich aan bij de oproep van dr. Steef Post onlangs in het RD voor een „volwassen benadering” van ds. Kersten. Deze zou volgens Exalto gestalte kunnen krijgen in „een gedegen biografie”, ondersteund door materiaal zoals uit het archief van Rutgers.
