Voor velen is het vakantietijd. Misschien was u er wel aan toe. Wat zit het leven vaak vol. Zeker nu we leven in een digitaal tijdperk. We leven in een prestatiemaatschappij. Er wordt zo veel van je gevraagd. Wat is het heerlijk om dan even rust te hebben. Even een pauze te hebben. Even op adem te komen.
Ook onze Heiland spreekt over rust. Hij roept ons en Hij nodigt ons. Wat is Zijn nodiging hartelijk. Wat is Zijn nodiging ruim. ”Kom” is het woord dat Hij zo vaak gebruikt. ”Kom” is het woord dat Hij zo graag gebruikt. Wat een liefde in dat ene woordje ”kom”. Jezus zegt niet: „Ga weg”, maar: „Kom.” „Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt.”
„Hij is de Enige Die rust kan geven. Rust in Hemzelf, Die ons terugbrengt bij de Vader”
Hij zag de mensen toen vermoeid en belast. Gebukt onder het strenge juk van de farizeeën, die wel eisen maar niets brengen, die geen genade kennen. Het volk moet voldoen aan de wet van Mozes. En wie kan daaraan voldoen? Jezus ziet de mensen als schapen zonder herder. Toen, maar ook nu. Wat een onrust in de wereld om ons heen. Wat een onrust kan er zijn ook in ons persoonlijk leven. Wat kan de werkdruk hoog zijn. Je moet zo veel. Altijd beschikbaar zijn. Wat kunnen de zorgen groot zijn. Wat kunnen de zorgen veel zijn. Als de ene zorg over de andere heen buitelt. Wat kan het ook op geestelijk gebied onrustig zijn. Veel mensen stoppen die onrust weg. Veel mensen leven in het moment. Augustinus zei het al: „Onrustig is ons hart, totdat het rust vindt in God.”
In de hof van Eden, daar is het al misgegaan. Wat was er een rust. Adam en Eva wandelden met God. Maar toen kwam de boze. Hij heeft Adam en Eva verleid. En toen kwam de onrust, de chaos in de wereld. We merken het direct. Adam geeft Eva de schuld en Kaïn slaat Abel dood. De mens is God kwijt. En zijn naaste bovendien. De harmonie is echt doorbroken. Maar God beloofde toen al, direct na de zondeval: „Ik zal vijandschap zetten.”
God heeft Zijn Zoon gezonden. Voor Hem was er geen rust. Voor Hem was er nooit rust. Voor de vossen zijn er holen, voor de vogels in de lucht zijn er nesten, maar de Zoon des mensen heeft niets om Zijn hoofd op neer te leggen. Hij gaat de strijd aan. De allergrootste strijd. De strijd met de zonde, met de duivel en met de dood. En Hij heeft overwonnen. Hij is de Enige Die rust kan geven. Hij is het ook Die rust wil geven. Echte rust. Rust voor uw ziel. Hij heeft het beloofd. Rust in Hemzelf, Die ons brengt in harmonie. Die ons terugbrengt bij de Vader.
Voor de wijzen en verstandigen is het verborgen. Aan de kinderen is het geopenbaard. Dat Zijn juk zacht is en dat Zijn last licht is. Dat Hij niet is zoals de farizeeën, die alleen maar lasten opleggen. Dat Hij niet is zoals deze wereld, die alleen maar eist. Hij neemt de zondelast op Zich en draagt de andere lasten met ons mee. Met zo’n God hebben wij van doen. Die Zich in Christus openbaart. Die zachtmoedig is en nederig van hart. Er blijft dan een rust over voor het volk van God.
„Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.” - Mattheüs 11:28
