Paulus drukt zich hier heel sterk uit. Hij zegt niet dat bij Hem vrede is. Dat is ook waar. Maar nog meer. Hij is de vrede in eigen Persoon. Alles aan en in Hem is vrede. Hij is de Vredevorst, zoals Jesaja het al profeteerde.

De vrede van deze tekst is meer dan geen oorlog meer. Het gaat hier om de vrede met God. Als we Hem niet kennen, dan weten we niet wat deze vrede betekent. Dan kan er wel een valse vrede zijn, die de duivel geeft. Als u sterft buiten deze Zaligmaker, dan komt u in de eeuwige onvrede. Beseffen we dat? Of zijn we zo verhard dat we niet anders zien dan wat de wereld ons biedt? Bedenk dat buiten Christus nooit ware vrede is te vinden.

Alles wat aan Hem is, spreekt van vrede. Vrede in Zijn bloed. Vrede met God

Vanwege onze zondeschuld kunnen we nooit voor de Heilige en Rechtvaardige bestaan. Daar leren al Gods kinderen van harte amen op zeggen: Als de Heere mij voorbijgaat, dan is Zijn doen rein en Zijn vonnis gans rechtvaardig. Hoe zal het dan ooit in orde komen? Het kan alleen in orde komen door Christus. Wat heeft het Hem veel gekost om die vrede te verwerven. Denk aan Gethsemané en Golgotha. Hij is afgedaald in plaats van al de Zijnen in diepten van helse onvrede. Daarom belijden we met de kerk der eeuwen dat Hij is nedergedaald ter helle. In die weg heeft Hij genoeg gedaan aan het heilig recht van God. Er is verzoening met God door voldoening. Voor die voldoening heeft Christus gezorgd. Daarom kan Paulus hier schrijven dat Hij onze Vrede is.

Bedenk hoe groot de liefde van de Vader is, Die Zijn Zoon gegeven heeft. Hoe groot is ook de liefde van de Zoon, Die Zichzelf gegeven heeft. Heel Zijn lijden en sterven spreekt van Zijn liefde. Voor diep gevallen mensen, die vrijwillig de onvrede hebben gekozen. Voor zulken heeft Hij alles volbracht, de hel en de dood overwonnen en een eeuwige vrede aangebracht. Door Zijn Geest schenkt Hij die vrede weg aan het hart. Kent u deze Zaligmaker? Of hebt u rust gevonden buiten Hem? Is er onvrede in uw hart vanwege uw zonden? O, let eens op Hem. Zijn doorboorde handen spreken van vrede. Zijn doornagelde voeten en doorstoken zijde spreken van vrede. Zijn gegeselde rug en Zijn bloed en wonden spreken van vrede. De diepte van de Godverlatenheid, waarin Hij is weggezonken, is de weg naar de vrede. Alles wat aan Hem is, spreekt van vrede. Vrede op rechtsgronden. Vrede in Zijn bloed. Vrede met God. Want Hij is onze Vrede. Zalig alles buiten Hem te verliezen en gegrond te worden op Zijn werk alleen. Daarbuiten kan er toch geen rust zijn? Waar is vrede? Waar het hart mag ondervinden: ’k Heb alles verloren, maar Jezus verkoren, Wiens eigen ik ben.

Zoek toch geen rust en vrede buiten Hem.
Tot wie zullen zondaren anders heengaan dan tot Hem? Weet u een andere weg? Die is er niet. O zondaar, Hij roept u nog. Wend u naar Mij toe. Weet u niet hoe u er komen moet? Heere, trek mij, dan zal ik U nalopen. Daar is nog plaats bij Hem. Bij Hem is vrede door recht.

„Want Hij is onze Vrede.” - Efeze 2:14a