Het beest dat de crisis compleet maakt is het beest dat aanbeden wordt. Het is de strijd van de wereld tegen de kerk. Die strijd openbaart zich in toenemende mate in alle heftigheid. Te midden van de crisis klonk en klinkt het Evangelie, de oproep tot bekering om God de eer te geven. Eerrovers die wij waren. Naast de uitnodigende klanken van het Evangelie klinken ook de niet mis te verstane woorden van Gods gericht.

Johannes hoort opnieuw een stem. Hij moet gaan schrijven, het moet zwart op wit komen te staan. Juist in de crisis komen moedgevende woorden van hoop je zo van pas. Woorden van God vormen het houvast in het geloof. Wat een zegen om dit te horen, te geloven en te bewaren. Onderstreep het of schrijf het op, als soms de hoop je wordt ontnomen door wat er in de wereld en in je leven gebeurt en de satan alle hoop op redding verdonkeremaant. Gods Woord is een lamp voor de voet. Zo werkt de Heilige Geest. Gelet op het oordeel, waaraan geen mens ontkomt, klinkt daar toch de oproep van het Evangelie: „Zo Gij Zijn stem dan heden hoort, gelooft Zijn heil- en troostrijk woord, verhardt u niet, maar laat u leiden.”

Het is vandaag de dag waarop wij onze doden die in de oorlog en andere landen gevallen zijn, herdenken. We zijn twee minuten stil. Maar dan is de pijn voor nabestaanden niet over. Midden tussen de waarschuwingen klinkt daar een zaligspreking. Dat zijn zondaren die supergelukkig zijn. Een van de crisispunten in onze tijd is dat de dood het einde is van het levensverhaal en dat er geen verantwoording aan de Schepper wacht. Zou je dan niet van rampzalig spreken?

Dat waren woorden van geweldige troost in die dagen waarop Johannes deze woorden schrijft, waarin Gods kinderen bedreigd werden. Heiligen worden ze genoemd, gelovend in Jezus. Verbonden in Hem, de ware Wijnstok. Levend geworden vanuit Hem, Die dood geweest is en Hij leeft. De Heere, Die gehoorzaam geworden is tot de dood van Christus en een Naam heeft ontvangen boven alle namen, opdat u zou belijden dat Hij uw Redder is. Wie de kern van deze tekstwoorden laat voor wat hij is, namelijk sterven in de Heere, beërft de zaligheid niet. Sterven in de Heere is erven. Zo herdenken we ook verzetsmensen die hun leven gaven in de diepe crisis van een heidense staatsmacht. Ik haal er een voor het voetlicht. Het is de Haagse Spurgeon, ds. D.A. van de Bosch (1884-1942). Hij werd veroordeeld en kwam in Kamp Amersfoort terecht. Hij preekte daar en ik citeer hem: „Zie het Lam Gods dat de zonde van de wereld wegneemt. Geen andere boodschap hebben we u te brengen. Zie het Lam. Ziet gij daarop? Het is de enige weg tot behoud.”

„En ik hoorde een stem uit de hemel, die tot mij zeide: Schrijf, zalig zijn de doden die in de Heere sterven, van nu aan.” - Openbaring 14:13a