Ze zaten naast elkaar op een muurtje aan de oever van het beekje dat weer bovengronds is gebracht in het centrum van de stad. Twee moslima’s. Gekleed in lange gewaden tot op de schoenen, het haar verborgen onder een hoofddoek. Ze hadden het over het water dat net onder hun bungelende voeten stroomde. „Hierop heeft Mozes dus gelopen”, zei het ene meisje tegen haar vriendin. „Nee joh”, antwoordde die. „Dat was niet Mozes, maar Isa. Die liep over het water.”
Ik had, op weg naar de supermarkt, even de pas ingehouden, maar liep snel weer verder toen ik dat korte gesprekje had gehoord. Een man van mijn leeftijd wil nu eenmaal niet als afluisteraar bekendstaan van meisjes in de leeftijd van een brugklasser. Maar die twee zinnetjes over Mozes en Isa bleven in m’n hoofd haken. Ik ben geen islamkenner, maar weet wel dat de naam Isa gebruikt wordt als er in de Koran over Jezus geschreven wordt.
Het raakte me dat twee moslimmeiden –ik hoorde pas dat de aanspreekvorm meisjes dus echt niet meer kan in deze tijd– zo onbekommerd over figuren uit Bijbel en Koran spraken. Ik zie twee gemiddelde seculiere Nederlandse meiden dat nog niet doen. Zo die al zouden weten wie Mozes en Jezus waren.
Iets in die in hun traditionele kleding gehulde moslima’s sprak me aan. Ik weet nooit goed wat dat nu precies is, maar ik denk dat het te maken heeft met het feit dat ze leven in een volstrekt seculiere maatschappij waarin zij zo overduidelijk anders zijn. Wie nu denkt dat ik deze dames tegenover reformatorische meisjes ga zetten, die in kleding en gedrag er juist alles aan doen om níét anders te zijn dan anderen, moet ik teleurstellen. Dat is me te gemakkelijk. Maar ik laat het gedrag van de moslima’s wel staan.
In de supermarkt kan ik, aangekomen bij de kassa, kiezen voor een dame met helwit geblondeerd haar en voor een caissière met een hoofddoekje. Ik kies de laatste. Niet omdat ik ook maar enige sympathie heb voor de islam. Maar wel omdat ik, vanuit mijn reformatorische opvoeding en traditie, iets weet van hoe ze zich voelen moet in dit land waarin nogal wat mensen haar hoofddoek zouden willen belasten met een kopvoddentaks. En ook omdat de geschiedenis er volstrekt duidelijk over is dat maatregelen tegen een religie nooit stoppen bij die religie alleen.
