Melkveehouder Freek van Vliet uit Voorschoten vangt slachtoffers van de ernstige treinbotsing op tussen de koeien in zijn stal. „Dat doe je gewoon.”
Schapen grazen in het gras. De zon schijnt volop over de wei in Voorschoten, vlakbij het NS-station. In het weiland van boer Van Vliet liggen twee ontspoorde, zwaargehavende rijtuigen van een NS-passagierstrein. Op amper 100 meter afstand van zijn boerderij. Iets verderop staan negen wagons van een goederentrein. Stille getuigen van een zwaar treinongeluk.
Van Vliet ligt dinsdagochtend in bed als hij rond kwart over drie een klap hoort. De veehouder schrikt wakker. „We keken uit het raam en zagen een goederentrein stilstaan. Zoiets gebeurt vaker”, zegt hij in de wei achter zijn boerderij. „We zijn dat wel gewend. We horen regelmatig herrie van werkzaamheden.”
Lichtflitsen
De veehouder uit Voorschoten begeeft zich weer te ruste. „Binnen vijf minuten volgde een nog grotere klap. Ik dacht: Dit zit niet goed. Ik heb het licht aan gedaan.”
De melkveehouder loopt direct naar buiten. „In eerste instantie zagen we niks, het was natuurlijk donker. Er ontstond een klein brandje en toen zagen we de schim van de trein in het weiland staan.” De kapotgetrokken bovenleiding geeft felle lichtflitsen door kortsluiting.
Een groep van zes mensen klimt uit de trein en begeeft zich ongeveer een half uur later na de botsing naar de boerderij van Van Vliet. „De mensen waren in een shockerige toestand.”
„Ik heb ze opgevangen in de stal. Tussen de koeien”, vertelt de veehouder achter de stal met 180 melkkoeien. „Ik heb een paar stoelen voor die mensen gepakt en ze wat te drinken gegeven. Het was koud, het vroor. In de stal was het lekker warm.”
Verschillende treinreizigers blijken gewond. Vooral hoofdletsel, zegt Van Vliet. De hulpdiensten ontfermen zich over de slachtoffers. „Het hele circus kwam op gang. Iedereen is bij ons nagekeken en een aantal mensen is naar het ziekenhuis gebracht.” Een deel van de slachtoffers is Engelstalig, afkomstig vanaf de luchthaven Schiphol. „Ze waren net geland.”
Over het ongeluk hebben de slachtoffers niet veel verteld, zegt Van Vliet uren na de botsing terugblikkend. „Voor die mensen in de trein gaat zoiets zo snel. In een flits en dan lig je ergens in een treincoupé, zeg maar.”
Wonder
Gezien de „grote ravage” is het volgens de agrariër „een wonder” dat er zo weinig dodelijke slachtoffers zijn gevallen in de trein. Een kraanmachinist van aannemersbedrijf BAM is om het levengekomen bij de treinbotsing.
De hulpverleners maken plaats voor onderzoekers. En voor media uit binnen- en buitenland. „Alles is afgezet, tegen de ramptoeristen.” Twee bijzonder opsporingsambtenaren versperren de oprijlaan naar de boerderij van Van Vliet. „U komt er niet door”, zegt een boa strijdlustig.
Melkveehouder Van Vliet loopt verderop in het weiland. Op een wenk springt hij over een sloot en staat de RD-verslaggever welwillend te woord. „Eerste hulp is belangrijk. Daar denk je niet over na. Dat doe je gewoon”, reageert Van Vliet. „Hollandse nuchterheid. Ik ben boer, hè?!”
Koning Willem-Alexander
Het bezoek van koning Willem-Alexander –in oranje veiligheidshesje– aan de plaats des onheils waardeert de Zuid-Hollandse agrariër. „Heel goed dat de koning zijn interesse toont.” De koning is niet langs geweest op de boerderij. „Nee, dat hoeft voor mij ook niet.”
Het werk vraagt opnieuw de aandacht van Van Vliet. „De koeien moeten weer worden gemolken, hè?!”
