Het ernstige treinongeluk in Voorschoten hakt erin bij de buurtbewoners. „Ik lag te trillen in bed.” Koning Willem-Alexander bezoekt de plaats des onheils.
Op het spoor bij het NS-station in Voorschoten staan twee rijtuigen van een passagierstrein. Eén half scheefgezakt. Ruiten versplinterd, de romp zwaar beschadigd. Twee andere rijtuigen zijn de polder ingereden. Iets verderop staan acht goederenwagons stil op het spoor. Kalk uit de wagons ligt op de rails. Tussen beide treinen ligt een stalen wagonnetje. Zwaar verfrommeld.
In de vroege ochtend, rond half vier, botsten een passagierstrein van NS met pakweg vijftig reizigers en een goederentrein van DB in Voorschoten naar verluidt op een klein treinwagonnetje van bouwbedrijf BAM met een gele bouwkraan.
Treinongelukken met deze ernst komen zeer zelden voor in Nederland. Het zware ongeval in Voorschoten eist vooralsnog één leven en negentien gewonden, onder wie enkele zwaargewonden. Twintig slachtoffers zijn ter plekke behandeld. Vier instanties doen onderzoek naar de oorzaak.
Heftig
„Het was heftig”, reageert Rebecca Ooms (38), in de deuropening van haar huis in Voorschoten. Kopje koffie in de hand. Ze kijkt precies uit op de plaats des onheils. „We hoorden twee harde knallen. Het hele huis trilde. Ik dacht dat het een blikseminslag was. Maar toen realiseerde ik me dat het niet onweerde.”
De situatie is chaotisch. Reizigers klimmen in paniek uit de trein. Ooms ontfermt zich over de slachtoffers, waaronder de DB-machinist en twee NS-conducteurs. „Ik had vijftien mensen in m’n woonkamer. Gewonden. Een aantal was bebloed, anderen huilden. Sommigen hadden glassplinters in hun arm en hun gezicht.” Een ambulancemedewerker hecht een hand in de woonkamer. „Je hoopt dat iedereen er levend komt.”
De hevig geschrokken slachtoffers raken in de chaos vrienden kwijt. Telefoon kwijt. Tassen kwijt. „We hebben slachtoffers drinken gegeven en warmte geboden. Sommige konden even bellen met familie.” Ze vindt het „fijn” iets te hebben kunnen betekenen voor de gedupeerden van de zware treinbotsing. Haar gedachten gaan uit naar de slachtoffers. „Je vraagt je af hoe het met ze gaat.”
Ook buurtbewoner John Weijne (65) reageert geschrokken. „We lagen in bed, hoorden een enorm lawaai en twee explosies.” De oud-onderzeebootcommandant van Zr.Ms. Dolfijn beseft direct dat er zich iets ernstigs heeft voorgedaan. Weijne gaat buiten poolshoogte nemen.
De hulpverlening kwam volgens de oud-militair „snel” op gang. Binnen tien minuten arriveerde de eerste politieauto. Binnen een half uur stond de „hele straat” vol ambulances. Drie traumaheli’s kwamen aanvliegen. „Het was heel heftig”, zegt buurtbewoner Annie Tuinenburg (79). „Ik stond te trillen op mijn benen. Mijn zoon is conducteur. Hij had vroege dienst. Dat flitst direct door je hoofd.”
Premier Mark Rutte, koning Willem-Alexander en koningin Máxima leven „intens mee” met de slachtoffers. „Ongelooflijk tragisch”, reageert burgemeester Nadine Stemerdink van Voorschoten. ProRail-topman John Voppen spreekt over „een zwarte dag” voor het spoor. NS-directeur Wouter Koolmees is „geschokt”.
