Het is wellicht goed vooraf eerst nog te beseffen dat het woord anti in het Bijbelse Grieks niet zozeer de betekenis heeft van tegen zoals wij dat nu kennen. Het ziet meer op ”in de plaats van”, ”vergelijkbaar met” of ”namens”. De antichrist is dus niet zozeer de ”tegen Christus” maar meer de ”in de plaats van Christus”. Deze betekenis komt ook naar voren in de naam van een getrouwe getuige, die genoemd wordt in het boek Openbaring, in de brief aan Pergamum (Openbaring 2:13). Deze voorbeeldfiguur heeft de naam Antipas. Dat betekent dus niet zozeer ”tegen de vader” (”pas” staat voor ”patros”, dat is vader). Nee, deze naam betekent ”in plaats van de vader”; een prachtige naam, hem gegeven door een, waarschijnlijk, trotse vader.

Lees ook

De paus is niet de antichrist

Plaatsvervanger

In de naam antichrist is de dynastie van de opeenvolgende pausen dus met de juiste naam genoemd. Stuk voor stuk stellen de pausen zich in plaats van Christus. De officiële roomse leer zegt immers dat de paus de plaatsvervanger is van Christus hier op aarde. Iets wat natuurlijk werkelijk godslasterlijk is, omdat de Heilige Geest deze plaats al toebedeeld heeft gekregen.

Volgens Fieggen kunnen we 1 Johannes 2:22 niet zomaar betrekken op Rome: „Wie is de leugenaar anders dan hij die loochent dat Jezus de Christus is? Dat is de antichrist, die de Vader en de Zoon loochent.” Vers 23 vervolgt: „Ieder die de Zoon loochent, heeft ook de Vader niet.” Rome zou Beiden niet loochenen. Maar om deze tekst goed te kunnen plaatsen, mogen we niet voorbijgaan aan de context en het vervolg van die tekst, wat in vers 24 staat: „Laat wat u vanaf het begin gehoord hebt, in u blijven. Als in u blijft wat u vanaf het begin gehoord hebt, dan zult ook u in de Zoon en in de Vader blijven.” Wie de geschiedenis van Rome kent, weet dat Rome juist niet gebleven is in wat vanaf het begin gehoord is. Rome is op allerlei kernpunten afgeweken van Gods Woord.

Deze uitleg wordt door de tweede brief van Johannes bevestigd: „Ieder die overtreedt en niet blijft in de leer van Christus, die heeft God niet; wie in de leer van Christus blijft, die heeft zowel de Vader als de Zoon” (2 Johannes 9). Dan kunnen wij wel denken dat Rome de Vader en de Zoon misschien niet expliciet loochent, maar Johannes leert duidelijk dat niet blijven in de leer van Christus, ook betekent dat je God niet hebt. Als je de tekst negatief stelt, zou je kunnen zeggen: Wie niet blijft in de leer van Christus, die heeft zowel de Vader als de Zoon niet.

Afgeweken

De tweede tekst die niet het kenmerk van de paus zou zijn, zegt (2 Johannes 7) dat de antichrist niet belijdt dat Jezus Christus in het vlees gekomen is. Al mag het dan zo zijn dat dit niet een-op-een op Rome en haar leer van toepassing is, het betekent niet dat Rome daarom niet de antichrist zou zijn. Het punt waar het steeds weer om draait, is dat Rome op allerlei punten/leringen afgeweken is van de waarheid. Elke afwijking wordt door Johannes al gezien als iets van de antichrist. Ook het niet meer belijden dat Jezus werkelijk lichamelijk mens is geworden, wat in zijn tijd opgang deed in de gemeente. Daarom zijn voor Johannes al „vele antichristen” aanwezig (1 Johannes 2:18), vele dwalingen die afwijken van de leer van Christus.

Dat neemt niet weg dat in Rome en het pausdom alle dwalingen tot dé antichrist, als persoon of als geestelijke macht, samenkomen. Ondertussen is het belangrijk om te weten dat er nog vele andere kenmerken in de Bijbel staan die helemaal toepasbaar zijn op Rome. Andere namen voor de antichrist zijn namelijk zoon van het verderf, degene die als God vereerd wordt, die als God in de tempel van God (de christelijke gemeente, WV) gaat zitten, die zichzelf als God voordoet, zoals Paulus dit allemaal beschrijft in 2 Thessalonicenzen 2. Dan nog de kleine hoorn uit Daniël, de hoer, Babylon, het beest uit de aarde en de valse profeet uit  Openbaring.

Volharden

Van een vriend leerde ik dat wanneer van een puzzel van duizend stukjes er een paar stukjes niet passen of niet op hun plaats liggen, de afbeelding nog goed zichtbaar is. Ook al zijn een paar kenmerken niet volledig toepasbaar omdat ons kennis ontbreekt, dan blijft het toch heel duidelijk dat Rome de antichrist is.

Mijn belangrijkste bezwaar tegen elke ontkenning hiervan is dat daarmee de Schriftgegevens en de geschiedenis geen recht gedaan wordt. En ook wordt geen recht gedaan aan wat onze vaderen tijdens de Reformatie en daarna (Spurgeon, Bunyan en anderen) scherp hebben getekend, omdat zij Rome in haar ware aard kenden en de Schrift in haar vervuld zagen. Laten we in deze leer en dit inzicht volharden.

De auteur is betrokken bij de Messiaanse beweging, oudste in een Messiaanse gemeente in Nieuw-Lekkerland en voorzitter van Stichting Roechama.