Den Haag was zaterdag weer eens de demonstratiehoofdstad van Nederland. In het Zuiderpark protesteerden duizenden mensen tegen het landelijke stikstofbeleid, maar ook tegen de trage afhandeling van de toeslagenaffaire en het schadeherstel na de aardbevingen in Groningen. Even verderop, in het centrum van de stad, blokkeerden klimaatactivisten van Extinction Rebellion de snelweg A12. De actiegroep protesteerde tegen overheidssubsidies voor fossiele brandstoffen als olie, kolen en gas.
De waaier van grieven laat zien dat er brede zorgen leven over de politiek en de toekomst van Nederland. Het is goed om daar aandacht voor te vragen, ook via demonstraties. Vanwege die vrijheid kan er bijvoorbeeld ook jaarlijks de Mars voor het Leven worden gehouden. Demonstraties kunnen hinder opleveren, maar dat betekent niet dat de overheid er daarom bij voorbaat al een streep door moet zetten.
Het ligt anders bij demonstraties waarbij de openbare orde en veiligheid in het geding zijn. Het blokkeren van verkeersaders valt daaronder. De gemeente Den Haag verbood de klimaatactivisten dan ook om de A12 te blokkeren, maar kon zaterdagmiddag niet voorkomen dat een paar duizend activisten de Utrechtsebaan op gingen en bij de ingang van de tunnelbak gingen zitten.
Het is de vraag of zulke illegale acties het op zich nobele doel van dergelijke protesten dienen. Snelwegblokkades trekken gegarandeerd de aandacht, net als de klimaatplakkers die zich vorig jaar vastlijmden aan het wereldberoemde schilderij ”Meisje met de parel” van Johannes Vermeer in het Haagse Mauritshuis. Het is maar sterk de vraag of mensen door dergelijke acties opeens sympathiek tegenover hun zaak komen te staan. Hoe dan ook, wetenschappers die klimaatacties bestuderen, komen tot de conclusie dat klimaatactivisten in elk geval aandacht trekken en er geen duidelijk nadeel van ondervinden.
Het was zaterdag alweer de zesde keer dat Extinction Rebellion de A12 in de Hofstad bezette en deze keer leek de sympathie voor deze actiegroep zich te verbreden. Veel aanwezigen vertelden dat ze er voor het eerst bij waren. Ook op christenen oefenden de protesten aantrekkingskracht uit. Enkele tientallen christelijke actievoerders, verenigd in Christian Climate Action, de christelijke afdeling van Extinction Rebellion, demonstreerden mee.
De zorgen die klimaatactivisten hebben, verdienen oprechte aandacht. Juist christenen moeten ervan doordrongen zijn dat opkomen voor klimaat en milieu geen linkse hobby is. Het bouwen en bewaren van de schepping, die sinds de zondeval in barensnood is, zou hoog in het vaandel moeten staan.
Daar passen echter geen illegale snelwegblokkades bij. Een christen die het door God ingestelde gezag onderdanig wil zijn en daar het goede voor zoekt, kan onmogelijk deelnemen aan een verboden verklaarde demonstratie. Ook niet als supporter aan de zijlijn.
