Op weg naar de verkiezingen voor leden van de Provinciale Staten trachtte ik mijn kennis bij te spijkeren door te luisteren naar een verkiezingsdebat op NPO 1. Na tien minuten hield ik het voor gezien. Zoals gebruikelijk werd er niet naar elkaar geluisterd en deed ieder zijn uiterste best de anderen te overschreeuwen.
Bovendien had ik provincialen voor de microfoon verwacht en geen Haagse kopstukken die ook nu weer de verkiezingen kapen, een kans die de media hun geven.
Natuurlijk, ik begrijp het spel. Deze verkiezingen zijn getrapt. De provincialen kiezen straks de senatoren en dan gaat het om de meerderheid links- of rechtsom. En uiteraard wil de kapitein van het schip van staat –om met Plato’s Politeia te spreken– in het zadel en in de befaamde toren blijven. Misschien wel tot in lengte van dagen, zoals zijn Chinese, Turkse en Groot-Russische evenknie. En zoals ook Trump begeerde. Het toeslagenschandaal en het Gronings gasdebacle hebben Rutte niet genekt. Stuurmanskunst kan deze opperschipper niet ontzegd worden. Hoewel… vaart het schip eigenlijk nog? Of is het allang gestrand, vastgelopen op een stikstofbank, verdwaald in een ammoniakwolk, lekgeslagen door een migratiegolf?
Soms gaan Nederlanders rechtsom, dan weer linksom. Nu lijkt rechts de wind in de zeilen te hebben. De zuilen van ooit zijn vergaan. De oude socialisten en de confessionelen zijn zieltogend. Liberalen zijn tijd- en crisisbestendig, naar het schijnt.
Woensdag mogen we dubbel kiezen: provincialen én watermannen en -vrouwen. Altijd komt het op kennis en kundigheid aan, zeker als het om waterbeheer gaat. Trouwens, ook de Haagse politie doet aan watermanagement. Met een geleend Duits waterkanon kregen leden van Extinction Rebellion zaterdagmiddag de volle laag toen ze op de Utrechtsebaan protesteerden tegen de ontwrichtende opwarming van de aarde. Verderop uitten verhitte boeren, burgers en buitenlui hun ongenoegen over politieke besluiten, vooral over het beleid van Rutte IV.
Boosheid die al lange tijd onderhuids jeukt, komt steeds harder naar buiten. Een groeiend aantal landgenoten is cynisch. De vraag dringt zich op wie in dit land de dienst uitmaken. De verkozen volksvertegenwoordigers? De ambtenarij? Het groot kapitaal? Europa…? Tel daarbij op de versplintering van het politieke veld en we mogen het ergste vrezen voor woensdag. Gaan we straks met een veelheid aan onervaren bemanningsleden de boot in? Ik ga voor koersvast op een deugdelijk kompas en niet voor gedroomde koeien met gouden hoorns.