Gods wereld bloedt uit duizend wonden. Zichtbaar en tastbaar. Voor u is dat wellicht heel dichtbij: op een ziekbed, bij rouw of in gebrokenheid, van welke aard ook. Ook de actuele beelden uit Syrië, Turkije en Oekraïne spreken boekdelen. Noodhulp blijft nodig in landen als Myanmar, Jemen en Congo. Broeders en zusters worden vervolgd om het geloof in Christus.
Veel mensen vragen naar de zin van al dat lijden. Dat begrijpen we. Deze lijdensweken richten onze gedachten op het lijden van Jezus vanwege de zonde van de wereld. De tekst vraagt onze aandacht voor Zijn lijden vooral op het einde van Zijn leven. Hij ging de onderste weg. Zijn lijden was het diepste ooit: Hij leed als de Rechtvaardige „voor de onrechtvaardigen” (vers 18a). Bovendien weten we dat Zijn lijden heel doelgericht was: aan Zijn Vader de eer teruggeven die wij Hem hadden ontnomen. Daarbij was de straf die ons de vrede aanbrengt op Hem. Dat is de straf die wij, door zonde te doen tegen de Heere, hadden verdiend. Wonderlijk hoe dat lijden hier is verbonden aan onze zaligheid. Precies dát onderstreept nu deze tekst. Het unieke lijden van Christus mikt hier op: opdat Hij ons tot God zou brengen.
Daar zit wel een hele wereld achter van zondigen, van vervreemding en afstand van God. Van dwaas en opstandig de deur uit lopen bij die goede Heere. Van ons uit geen weg terug, onwillig en onmachtig als we zijn. In dat licht krijgt dit tekstwoord de klank van hemelse muziek: „opdat Hij ons tot God zou brengen”.
Bij de indiensttreding van Aäron en zijn zonen als priester moest Mozes hen doen naderen tot God, tot God brengen dus. Petrus sprak hiervoor al over de priesterlijke taak van het volk van God. Over hun wijding en dienst. Daar komt niemand uit zichzelf toe.
Wij moeten tot God gebracht wórden. Hebt u daar weleens erg in gekregen? Anders gezegd: Christus bevrijdt mensen uit de slavernij van zonde. Als de enige Weg tot de Vader overbrugt Hij de kloof tussen God en ons. Hoe kan dat? Christus droeg in Zijn lijden onze zonden in Zijn lichaam tot op het hout om die uit te delgen als een nevel. Totaal en voorgoed. Onvindbaar. Zo ruimt Hij alles wat tussen u en de Heere in staat voor altijd uit de weg. De Heilige Geest geeft u daar onderwijs in, om u in Hem te laten ankeren. Zo komt u thuis aan het vaderhart van God. U zegt misschien: Ik begrijp niet hoe het terecht kan komen tussen God en mij, maar ik verlang er zo naar. Weet dan dat het verlangen van Jezus om u in die zaligheid te laten delen vandaag nog even groot is als toen Hij die destijds verwierf. Deze Heiland neemt u bij de hand. Hij gaat u leiden naar Zijn raad. Waarheen? Om u tot God te brengen. U die voorheen veraf was, bent door het bloed van Christus dichtbij gekomen. De weg tot de Vader is Hij alleen. „Door Hem hebben wij beiden (Jood en heiden, JV) de toegang door één Geest tot de Vader.” Zo aantreden om er helemaal voor Hem te zijn in priesterlijke dienst, bewogen om anderen te winnen voor Christus. Dat is ook een leven met open vensters naar Zijn toekomst: altijd bij de Heere zijn.
„Opdat Hij ons tot God zou brengen.” - 1 Petrus 3:18m
