Een gemeentelid klopt aan bij de diaconie. De kerkenraad kent zijn situatie niet goed. Zo vaak is de man niet in de kerk. Het door hem gevraagde bedrag wordt geschonken. Enige tijd later wordt echter duidelijk dat de man gokverslaafde is. Het is te laat. Inmiddels is de man met de noorderzon vertrokken.

Het voorval vond plaats in de gemeente van Laurens van Dongen. Hij is diaken in een hervormde gemeente in het midden van het land. Het gebeuren maakte hem extra voorzichtig. „We zijn met een kritisch oor gaan luisteren: Wie vraagt om geld en wat gaat er met dat geld gebeuren? We gaan niet zomaar geld geven. Je kunt iemand met een droevig verhaal 1000 euro geven, maar dat is niet altijd verstandig. Het is toch gemeenschapsgeld dat je in handen hebt. Je mag daarom ook kritische vragen stellen.”

**Goede doelen **

Van Dongen heeft weinig ervaring met gemeenteleden die om hulp vragen bij de diaconie. Inmiddels is hij twee jaar diaken in een gemeente met zo’n 700 leden, van wie er zondags ongeveer 150 in de kerk aanwezig zijn. Het geld dat in zijn gemeente voor de diaconie wordt opgehaald, gaat voor het grootste deel naar goede doelen buiten de kerk.

**Drempel **

Hij kan zich voorstellen dat mensen een drempel ervaren om de stap naar de diaconie te zetten. „We hebben een oproep in ons kerkblad geplaatst vanwege de stijgende energiekosten. Deze oproep kan de drempel verlagen om naar ons toe te stappen.”

Een echtpaar van middelbare leeftijd uit de gemeente reageerde op de oproep. „Ze gaven aan krap bij kas te zitten. De man had een nieuwe broek nodig, maar het geld daarvoor ontbrak. Voor ons als diaconie kwam hun financiële nood niet als een verrassing. We hebben geïnventariseerd wat zij nodig hadden. Ik ben naar een kledingwinkel in de buurt gegaan en heb daar een bedrag afgesproken waarvoor het echtpaar inkopen mocht doen. Op een later moment heeft het stel kleren gekocht, waarvan de rekening naar de diaconie is gestuurd. Dat is heel goed gegaan.”

Voor Van Dongen was het, mede door ervaringen in het verleden, een bewuste keuze om het geldbedrag niet aan het echtpaar zelf te geven. „In het verleden ging weleens het verhaal rond dat deze man een alcoholprobleem had. Het is nodig om duidelijke afspraken te maken, zodat je zeker weet dat het geld voor de juiste doeleinden gebruikt wordt.”

De diaken gaat niet actief langs gemeenteleden om hoogte te krijgen van hun financiële situatie. „Onze predikant komt bij mensen thuis. Hij heeft weleens bij de diaconie aangegeven wie er krap bij kas zit. Eerlijk gezegd is daar nog niks mee gedaan. Wat moet je doen? Moet je erheen gaan? Is dat nodig?”

De diaken ervaart een drempel om naar gemeenteleden toe te stappen. „Voor de diaconie zou het heel prettig zijn als leden het gewoon aangeven als ze in de problemen zitten. Je kunt dat niet ruiken.”

**Boekhouding **

Kerkleden die in Van Dongens gemeente om hulp vragen, worden besproken door de diaconie. „Een concreet beleid hebben we niet. Wel is het belangrijk om het een en ander te weten te komen over een persoon. Dat een gemeentelid naar je toe stapt, is een signaal om de vraag serieus te nemen. Als je veel geld geeft, zou het nodig zijn om inzicht te vragen in de financiën. Voor een paar honderd euro gaan we echter niet iemands boekhouding doorspitten.”

De diaken gaat „discreet” om met gemeenteleden van wie hij weet dat ze gesteund worden. „In de kerkenraad wordt er heel voorzichtig met namen omgegaan. De ouderlingen weten niet zonder meer wie er door de diaconie gesteund wordt. Het is goed en noodzakelijk om hier voorzichtig in te zijn.”