Gure wind waait Europese klaplopers in het gezicht
„De wereld is als een dronken boer. Tilt men hem aan de ene kant in het zadel, dan valt hij er aan de andere kant weer af”, aldus Maarten Luther in zijn ”Tafelgesprekken” (”Tischreden”).
Wij beleven veel grillige onvoorspelbaarheid. De kaarten op het wereldtoneel worden fors geschud. In Turkije sloot president Erdogan zijn politieke rivaal op. In Myanmar werkt het bewind hulpverlening na de verwoestende aardbeving tegen. China blijft op Taiwan loeren. In Washington doorbreekt Trump decretenrecords. En die niet alleen.
Een gure wind waait de Europese klaplopers in het gezicht. Die voelen zich dan weer op hun trans-Atlantische hart getrapt. Tarieven- en handelsoorlogen dreigen, maar Amerikanen worden op termijn rijk. Alsof oom Dagobert Duck spreekt.
Groter onheil dreigt. Onze eigen regering, nauwelijks in het zadel te houden, sommeert noodpakketten te maken om de eerste 72 uur van een catastrofe te kunnen overleven.
De onberekenbare King Donald bevordert wereldwijd werkgelegenheid
Ondertussen maakte vredesduif Trump de Russische havik Poetin het hof. „Dictator” Zelensky kreeg een publieke schrobbering. Hij zou de oorlog begonnen zijn. Tevens ontving hij de nota voor drie jaar Amerikaanse steun. Zelensky beet van zich af, waarna de verbaallenige NAVO-baas Rutte naar Washington snelde. Met zoetgevooisde woorden streelde hij Trumps ego en wist hij hem te paaien. Diens vijanden spotten: Hij zit, voorzien van zeis en botte bijl, mijmerend over een derde termijn, op de bagagedrager van de Russische bokito. Ze noemden Trump Poetins papegaai en Rutte Trumps schoothondje. Maar ere wie ere toekomt: de onberekenbare en onnavolgbare King Donald bevordert wereldwijd werkgelegenheid. Defensie-uitgaven schieten omhoog, de wapenindustrie bloeit. En de Europese Unie? Wordt die omgevormd tot een supereenheidsstaat met een eigen leger, nog voordat de Russen een volgend avontuur beginnen?
Trump en Poetin hebben beiden de ambitie hun land weer groot te maken: meer aanzien, meer grondgebied. De een spiegelt zich aan Churchill, Nelson Mandela en moeder Teresa, de ander aan de eerste tsaar, Ivan, bijgenaamd ”de Verschrikkelijke”. En de Chinees? Die denkt er het zijne van. En deze chroniqueur? Die hoopt dat men hem geen dronkenmanspraat verwijt.
Geschiedenis beweegt en herhaalt zich, maar blijft ook onvoorspelbaar. Wie komen er na Zelensky, Trump, Poetin en Xi? Ten slotte Jezus Christus! Wereldrijken gaan voorbij, Zijn Rijk blijft.
Martin Luther King zei: „We hebben leiders nodig die niet geld maar gerechtigheid beminnen, niet het eigen ego strelen maar humaniteit bevorderen.”
