Jonathan Edwards

Jonathan Edwards wordt geboren op 5 oktober 1703 in het Amerikaanse East Windsor, een plaatsje in de huidige staat Connecticut, niet ver van New York. Als predikant in Northampton, Massachusetts, speelt hij een belangrijke rol in de Great Awakening, een grote opwekking in de jaren dertig en veertig van de achttiende eeuw.

Theologie

In zijn theologie benadrukt Edwards sterk de soevereiniteit van God en de totale afhankelijkheid van de mens, evenals het belang van persoonlijke religieuze ervaringen (”religious affections”). Geestelijk leven omvat zowel het verstand als het hart, vindt Edwards. De wereld is volgens hem een uitdrukking van Gods heerlijkheid.

Edwards moet in 1750 zijn kerk in Northampton verlaten vanwege conflicten over het toelatingsbeleid rond het Heilig Avondmaal. Hij wordt vervolgens zendeling onder de indianen in Stockbridge en president van het College of New Jersey (later Princeton University). Kort daarna overlijdt Edwards, in 1758, aan de complicaties van een pokkeninenting.

Edwards wordt gezien als een van de grondleggers van het Amerikaanse evangelicalisme.