Apocriefe boeken

Wat zijn de apocriefe boeken?

Het woord apocrief komt van het Griekse ”apokrufos” en betekent ”geheim” of ”verborgen”. Deze betiteling komt bij de kerkvader Hiëronymus (ca. 342-420) vandaan. Hij doelde op geschriften die wel in de Griekse Septuaginta stonden, maar niet in de Hebreeuwse Bijbel. Ze zouden verborgen zijn omdat ze niet voor de massa bedoeld waren, maar voor de ingewijden, ofwel de theologen.

Een overzicht van de apocriefe boeken, inclusief een korte samenvatting, maakte het Reformatorisch Dagblad in december 2022. Een uitleg over de apocriefe boeken, speciaal voor jongeren, schreef het Reformatorisch Dagblad in 2010.

Waarom zijn de apocriefe boeken niet opgenomen in de Bijbel?

Een boek over Ezra, wijsheden van Salomo, een toevoeging aan het Bijbelboek Esther, het gebed van koning Manasse: zo op het eerste gezicht klinken de namen van de apocriefe boeken vertrouwd. Toch zijn deze boeken niet opgenomen in de Bijbel.

Het Reformatorisch Dagblad publiceerde in december 2022 een uitlegblok over de apocriefe boeken. Hier wijst de RD-journalist op de Synode van Dordrecht van 1618/1619. Toen wees de synode immers de boeken af. De Bijbelboeken van het Oude Testament kennen namelijk vier kenmerken waaraan ze allemaal voldoen: ze zijn geschreven door een profeet, geschreven in het Hebreeuws, erkend door de Joden en er staan geen dingen in die strijdig zijn met de „Goddelijke waarheid”. De apocriefe boeken voldoen echter niet aan deze vier punten, zo concludeerde de synode.

In 2019 verscheen in het Reformatorisch Dagblad een opiniërend artikel over de apocriefe boeken: “Waarom zijn die apocriefe boeken apocrief?”. Wilt u dit artikel lezen? Neem dan een abonnement op het Reformatorisch Dagblad.