Subthema 'Schrijfsels van Alicia'

Mijn kamer is alleen opgeruimd als ik op vakantie ben. Voordat ik de deur een aantal weken achter me dichttrek, moet mijn kamer van mijn ouders spic en span. Wel handig voor het geval er inbrekers komen, dan zullen ze niet uitglijden over mijn bende.

Met 30 graden een drie-urige wandeling maken. In Nederland zou ik dit nooit doen. Maar nu we in de bergen op vakantie zijn, heb ik er toch wel zin in. Na drie dagen zwemmen wil ik de natuur in.

Elke zaterdag krijg ik aan de lopende band hapjes. Een collega van mij zorgt ervoor dat de proeftafels in de winkel constant gevuld zijn met proeverijtjes. Elke keer als ze langs de bakkerijafdeling komt waar ik werk, stopt ze even. Zo geeft ze mij chocolaatjes, snoepjes, koekjes, toastjes en yoghurt. 'Je werkt hier zo hard, dan mag je wel wat lekkers', zegt ze steevast als ze mij iets toeschuift. Haar gedrag is net zoals dat van een lieve oma, mijn collega heeft de leeftijd van een oma dan ook wel.

'Ik gok dat je negentien bent', zegt hij. In een zin is mijn ego een beetje opgekrikt en trots vertel ik dat ik pas zestien ben. Ineens ben ik trots op mijn leeftijd. Ik hoor nog bij de generatie die het leuk vindt om drie jaar ouder geschat te worden. 'Dat geloof ik niet', antwoordt hij. Eerlijk vertel ik dan dat ik over een week zeventien word. Toch ben ik nog steeds trots, want hij zit er alsnog twee jaar naast.

Voorlopig wil ik geen kinderen. Dit besluit neem ik tijdens het oppassen bij een gezin op vrijdagavond, terwijl ik een kotsende baby heen en weer wieg. Ondertussen probeer ik de limonade van het tapijt af te krijgen. Zuslief denkt dat de vloer meer dorst heeft dan zijzelf, en deelt haar beker drinken met het tapijt. Laten we het erop houden dat op 3-jarige leeftijd de motoriek nog niet zo vaardig is als de mijne en dat er dan soms een vinger een gekke beweging maakt.

Over drie dagen staan twee grote toetsen op de planning. Met in mijn achterhoofd dat ik bijna vakantie heb, begin ik drie dagen van tevoren. Dat zal vast wat stress voorkomen.

Tot mijn grote schrik kom ik er donderdagavond achter dat ik dinsdag het eerste deel van mijn profielwerkstuk (pws) moet inleveren. Via Teams bel ik met de twee meiden waarmee ik mijn pws doe en verdelen we de taken.

Na drie maanden mag ik eindelijk weer naar school. Zelfs de docenten waar ik af en toe mee overhoop lig, heb ik gemist.

De verstandelijk beperkte horecaman die ons net na de klok van 12 uur bedient, lijkt alle verloren tijd van de afgelopen maanden in te willen halen. Hij vliegt heen en weer met kopjes koffie en ruimt ondertussen in sneltreinvaart de tafel af.

Hemelvaartsdag is een stralende dag. Heerlijk weer om op het water te zijn. Al jaren ga ik op Hemelvaartsdag na de kerkdienst naar het strand. Maar dit jaar zijn de stranden dicht. Dus verzinnen we als gezin een alternatief.