”Kies elkaar!” Met deze slagzin adverteerde SGP-fractieleider Van der Staaij tijdens de Marriage Week in enkele grote dagbladen. Hij riep op om te investeren in huwelijksrelaties en gezinnen. Het zal niemand ontgaan dat de SGP veel vaker publieke aandacht vraagt voor trouw en liefde. Daarbij ervaart de partij niet alleen steun, maar ook hoon.

Onlangs lazen wij een interview met Esther Kluwer in Vrij Nederland. Zij is sinds oktober vorig jaar bijzonder hoogleraar duurzame relaties aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Deze leerstoel is door onder andere de stichting Marriage Week geïnitieerd. In het interview noemt zij enkele zaken die naar haar overtuiging van invloed zijn op relaties.

Kluwer verwijst niet naar Bijbelse principes als achtergrond voor trouw en liefde en zegt desgevraagd ongelovig te zijn. Tijdens het lezen van het interview kwam bij ons echter een Bijbelse duiding onweerstaanbaar naar boven.

Zacht antwoord

Als eerste noemt de hoogleraar vergevingsgezindheid en de wijze waarop met conflicten wordt omgegaan. Uit onderzoek blijkt dat, hoe vergevingsgezinder echtparen zijn, hoe tevredener ze zijn over hun relatie.

Dit doet denken aan onder andere Efeze 4:32: „Maar zijt jegens elkander goedertieren, barmhartig, vergevende elkander, gelijkerwijs ook God in Christus u vergeven heeft.” En ook aan Spreuken 17:9: „Die de overtreding toedekt, zoekt liefde, maar die de zaak weder ophaalt, scheidt de voornaamste vriend.”

In dit verband benadrukt Kluwer ook het vermogen om de-escalerend te reageren op een uitval van de ander. Dat vinden we terug in Spreuken 15:1: „Een zacht antwoord keert de grimmigheid af; maar een smartend woord doet de toorn oprijzen.”

Andere aandachtspunten die aan bod komen, zijn de mate van betrokkenheid op elkaar en het willen en kunnen werken aan de relatie. Hierbij betrekt Kluwer aspecten van de tijdsbesteding, zoals de balans werk-privé. Het werk kan namelijk gemakkelijk doordringen in het privéleven, door de flexibilisering van werktijden en werkplekken, het tweeverdienerschap en de smartphone.

Warm thuis

Het is heel belangrijk om de goddelijke instelling van het huwelijk hoog te houden en Bijbelse keuzes te maken, die relatie en gezin ten goede komen. Te denken valt aan de onderscheiden roeping van man en vrouw en voldoende aandacht voor de kinderen. Ouders hebben de taak om voor een warm thuis te zorgen waar hun kinderen onbevangen kunnen opgroeien.

Kluwer vraagt ook aandacht voor de bereidheid om te werken aan je relatie. Onderzoek wijst uit dat echtparen gemiddeld zes jaar tobben voordat ze relatietherapie zoeken. Blijkbaar ligt er een hoge drempel. Die kan worden verlaagd of weggenomen wanneer eerder en anders wordt gewerkt aan huwelijken. Bijvoorbeeld door toegankelijke vormen van toerusting, zonder het stigma ”therapie”.

Hoge kosten

De hoogleraar gaat desgevraagd in op de geringe politieke aandacht voor relaties en gezinnen. Ze vindt het verbazend dat de politiek zich wel met voeding bemoeit, terwijl naar haar overtuiging het aspect ”relatie” veel meer van invloed is op het welzijn van partners en kinderen.

Het zou heilzaam zijn wanneer alle politici (op alle niveaus) zo veel mogelijk aandacht zouden geven aan huwelijkstrouw en zich zouden inzetten voor laagdrempelige vormen van toerusting.

Door publieksbeïnvloeding is het roken vrijwel helemaal uit het publieke leven teruggedrongen. Zou dit met betrekking tot huwelijksontrouw dan niet mogelijk zijn? De kwaliteit van de huwelijksband is immers van grote invloed op het welzijn van ouders en kinderen. Bovendien leiden (vecht)scheidingen tot hoge maatschappelijke kosten en emotionele schade. Daarom verdient woensdag een huwelijksvriendelijke partij onze stem.

Eerste christenen

Kerkelijke gemeenten doen er goed aan om voor hun leden huwelijkstoerusting te organiseren. Er zijn verschillende mogelijkheden. Als christenen zijn we geroepen om prioriteit te geven aan huwelijk en gezin, om zo een lichtend licht te zijn.

In een hedonistische maatschappij vielen de eerste christenen op door hun huwelijkstrouw. In de zogenoemde brief aan Diognetus, in die tijd geschreven, staat: „Zij (de christenen) delen wel hun huis (gastvrijheid), maar niet hun bed. Zij leggen hun kinderen niet te vondeling.”

De auteurs zijn mede-initiatiefnemers van de Paradijsbloem Huwelijkstoerusting.