In het artikel ”Kies voor Bijbelse houding tegenover vluchteling” (RD 17-8) roept Frank van Putten op tot een ruimhartige toelating van vluchtelingen tot de welvaart die wij in het Westen hebben. Hij verwijst daarvoor verschillende keren naar de Bijbel. Het is de vraag of zijn beroep op de Bijbelse boodschap terecht is.

Lees ook

Kies voor Bijbelse houding tegenover vluchteling

De auteur stelt onder meer dat de opvatting dat vluchtelingen beter in de regio opgevangen kunnen worden ver afstaat van het voorbeeld van de barmhartige Samaritaan. Wat doet de barmhartige Samaritaan precies, wanneer hij een mens in nood tegenkomt? Hij is met innerlijke ontferming bewogen, verzorgt de wonden en neemt het slachtoffer vervolgens op zijn eigen rijdier mee naar een herberg. De barmhartige Samaritaan neemt hem niet mee naar zijn eigen woonplaats en huis. Hij vraagt niet aan zijn vrouw en kinderen of ze plaats willen maken voor een nieuwe bewoner. Hij besteedt de zorg voor het slachtoffer uit aan een herbergier, reist de volgende dag weer verder en betaalt de herbergier voor de zorg die verleend wordt.

Waarom zou het geen barmhartigheid zijn, wanneer mensen pleiten voor opvang van vluchtelingen in de regio en bereid zijn daarvoor de kosten te betalen? Dan voldoen zij toch ook aan het voorbeeld dat Jezus geeft? Is de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan niet juist een voorbeeld van het uitbesteden van zorg?

Aanpassing vereist

De auteur stelt dat de vluchtelingen van vandaag net zo ruimhartig behandeld moeten worden als de vreemdeling over wie de Bijbel spreekt. Zijn verwijzing naar de Bijbel is echter eenzijdig. Hij noemt alleen die teksten waarin de Bijbel oproept om vreemdelingen in Israël rechtvaardig en barmhartig te behandelen.

Maar er staat meer. In de Bijbel wordt aan vreemdelingen ook de eis gesteld dat zij zich aanpassen aan de wetten en voorschriften die in Israël gelden, ook op godsdienstig gebied (Lev. 18:26; Lev. 24:22). Zo mag de vreemdeling net als de Israëliet geen bloed eten (Lev. 17:12 en 13). De vreemdeling mag de Naam van de Heere niet lasteren (Lev. 24:16). De vreemdeling moet zich houden aan alle voorschriften rond het paasfeest (Num. 9:14), hij moet vuuroffers brengen (Num. 15:14) en hij moet de sabbat houden (Deut. 5:14). Kortom: de vreemdeling moet de Heere vrezen en Zijn wetten houden (Deut. 31:12). Pas wanneer hij bereid is zich aan te passen aan de wetten van het land Israël is hij volgens de Bijbel welkom.

Christenen die hun land ontvluchten en bereid zijn zich aan de wetgeving in Nederland aan te passen, zouden dan ook in Nederland opvang moeten krijgen. Maar moet die opvang ook geboden worden aan vreemdelingen die niet bereid zijn zich aan te passen? Momenteel worden er groepen mensen binnengelaten die Joden haten, homoseksuelen vijandig bejegenen, vrouwen minderwaardig vinden, een afkeer hebben van onze democratie enzovoort. Volgens dr. R. Koopmans, die onderzoek deed in zes landen, houdt de meerderheid van de moslimimmigranten in West-Europa er fundamentalistische opvattingen op na. Dat uit zich in hun houding tegenover onder anderen vrouwen, homoseksuelen en Joden. Is het werkelijk barmhartig om deze groepen in ons land te halen?

Dreiging

De auteur vindt het „onbegrijpelijk” dat sommigen de komst van vluchtelingen zien als een bedreiging van onze cultuur. Maar inmiddels zijn autochtone Nederlanders in de drie grootste steden (Amsterdam, Rotterdam en Den Haag) een minderheid geworden. Wie in Den Haag in de Schilderswijk of in Brussel in Molenbeek gaat rondlopen, ziet toch dat daar heel veel veranderd is?

In de afgelopen vijftig jaar zijn er in Nederland bijna 500 moskeeën bij gekomen. Het aantal Joden dat geen toekomst meer voor zichzelf ziet in bijvoorbeeld Nederland of Frankrijk neemt toe; steeds meer Joden emigreren naar Israël. Dat alles heeft er toch mee te maken dat de cultuur in Nederland en Frankrijk aan het veranderen is?

Niet zonder reden gaat het in discussies over immigratie ook over criminaliteit, toenemende dreiging van terrorisme, gescheiden onderwijs, parallelle samenlevingen, bedreiging van de vrijheid van meningsuiting enzovoort. Door de massa-immigratie van de afgelopen jaren is onze samenleving ingrijpend aan het veranderen. Dat merkt ook iedereen die de Nederlandse politiek enigszins volgt. De vragen op dit gebied hebben tot grote verdeeldheid onder de bevolking gezorgd. Er zijn in Nederland heel wat christenen die grote zorgen hebben over de ontwikkelingen op dit gebied. Het is moeilijk te begrijpen waarom Van Putten al die zorgen als „onbegrijpelijk” wegzet en ze buiten de discussie probeert te houden.

De auteur is hervormd emeritus predikant.