Ook in Nederland is sprake van zo’n crisis, concludeerde de internationale organisatie. Artsen zonder Grenzen schoot donderdag te hulp bij de opvang van asielzoekers „omdat de Nederlandse overheid het niet voor elkaar krijgt om menswaardige leefomstandigheden te bieden.” En inderdaad, het tentenkamp in Ter Apel met zijn smerige toiletten biedt een mensonterende aanblik.

Hoe heeft het zover kunnen komen, vragen bewindslieden zich inmiddels verbaasd af. Er is geen eenvoudig antwoord op die vraag. De asielproblematiek is ongelooflijk complex. De verleiding is groot om met de vinger te wijzen naar het COA dat te weinig personeel heeft, naar kansarme asielzoekers die de doorstroom remmen, naar gemeentes die geen woningen beschikbaar stellen voor statushouders, naar het kabinet dat niet piekert over een asielstop. En passant klinkt er kritiek op het softe beleid waardoor criminele asielzoekers uit veilige landen niet teruggestuurd kunnen worden. Het hele traject, vanaf de eerste stap die een asielzoeker in Ter Apel zet, tot de woning voor de statuszoeker, zit vol files en wegversperringen als gevolg van bureaucratie en capaciteitsgebrek. En pas nadat internationale media schande spreken van de Nederlandse opvang en vergelijkingen maken met Lesbos, komt het kabinet met een stevig maatregelenpakket.

Uit alles blijkt dat het ontbreekt aan een langetermijnvisie voor het opvangen van asielzoekers en vluchtelingen in Nederland. Er is geen structurele voorziening, zodat er een beroep gedaan moet worden op dure noodvoorzieningen als de instroom toeneemt. Zodra het systeem stagneert, ontstaat commotie en klinkt de oproep tot een asielstop.

Die oproep klinkt ook onder christenen – een schril contrast met hun hartelijke welkom voor Oekraïense vluchtelingen. Opvallend, want Bijbelse waarden als gerechtigheid, barmhartigheid en naastenliefde zouden een uitstekende leidraad zijn voor zo’n langetermijnvisie van de overheid.

Gerechtigheid vraagt om recht doen aan zowel de eigen bevolking als asielzoekers, bijvoorbeeld bij woningnood en bij crimineel gedrag. Gerechtigheid is echter ook dat Nederland zich houdt aan internationale afspraken voor de opvang van asielzoekers. Tegelijkertijd moet er oog zijn voor de landen van herkomst en voor opvang in de regio.

Als het gaat om herbergzaamheid: God spoorde het volk Israël voortdurend daartoe aan omdat de Israëlieten zelf ooit vreemdelingen waren in Egypte. Christenen past vriendelijkheid jegens allen, ongeacht de religie van asielzoekers. Een duit in het zakje voor de zending kan heel goed samen gaan met evangelisatie onder migranten. Christenen zijn daarom de eersten die barmhartigheid zullen bepleiten.