Laurens Kroon, locatiedirecteur van het Van Lodenstein College in Kesteren, heeft kerkenraden opgeroepen om de nood van het onderwijs bij gemeenteleden onder de aandacht te brengen (RD 1-6). Van harte onderstreep ik deze oproep, omdat ik in de praktijk zie dat de nood steeds groter wordt. Dat kunnen we trouwens allemaal zien aan de vacatureadvertenties in de zaterdagkrant. Of raakt het ons niet dat de rij met vacatures steeds langer wordt? Daarom stel ik enkele vragen, om ons aan het nadenken en bidden te zetten.

Identiteit eigen scholen

Een predikant die ik onlangs sprak, toonde zich bezorgd over de identiteit van de school. Ik weet dat deze zorg ook wel vanaf kansels genoemd wordt en in gezinnen, families en gemeenschappen besproken wordt. Daar ben ik blij om. Maar voelt de reformatorische gezindte zich dan tevens extra aangesproken om een baan in het onderwijs te overwegen? Of is het straks niet de overheid die ons maant om het toelatingsbeleid aan te passen, maar moeten we dat doen vanwege de niet vervulde vacatures?

Luther heeft gezegd dat alleen wedergeboren christenen onderwijs kunnen geven. Ik sluit me van harte bij hem aan, al is het wel de vraag hoeveel onderwijsvacatures er komen als we Luthers standpunt overal in praktijk brengen. Anderzijds moeten wedergeboren christenen zich de vraag aantrekken waarom zij niet in het onderwijs werken. Zeg dan niet te gemakkelijk dat je het niet kunt. We belijden toch dat de Heere almachtig is? Ga in ieder geval een keer koffie drinken op een reformatorische school in de buurt.

Kaasschaafmethode

Een vader die aandacht vroeg voor de vele lessen die uitvielen, zei tegen mij: „We kunnen wel naar een vierdaagse lesweek.” Hij legde de vinger bij de zere plek, want ik ben bang dat we dit soort ‘oplossingen’ vaker zullen gaan horen. Ik zal dit uitleggen.

Op dit moment zijn de roosters voor het volgende cursusjaar bijna klaar. Deze klus wordt elk jaar lastiger. Een bekend begrip in onderwijsland is het hanteren van de ”kaasschaaf”. Dat wil zeggen dat, doordat er te weinig docenten zijn, veel klassen een uur minder les krijgen, zodat meer klassen bediend kunnen worden.

Dit lijkt een mooie oplossing, maar zorgt voor een hogere werkdruk voor docenten die hetzelfde programma in minder tijd willen doen en hierdoor meer voor- en nawerk hebben. Het gevolg is dat deze docenten dreigen uit te vallen. Soms worden ze ziek en soms krijgen ze de ruimte om even bij te tanken. Dit zorgt dan weer voor nog meer lesuitval. En als ik dan hoor dat er bijvoorbeeld bijna geen aanmeldingen zijn bij de lerarenopleidingen Duits en Nederlands, dan maak ik me grote zorgen.

Salaris

Iemand vertelde mij dat hij weleens nagedacht had over een baan in het onderwijs. Maar omdat zijn huidige salaris veel hoger was dan het gemiddelde salaris in het onderwijs, had hij er maar van afgezien. Dit raakte mij. Zou dat bij veel meer mensen in onze achterban een breekpunt zijn? Zou dat ook de reden zijn waarom het zo moeilijk is om een directeur te vinden voor een basisschool?

We hebben competente bestuurders nodig en misschien juist wel die mensen die ervaring hebben in het bedrijfsleven. En inderdaad, dan kunnen we financieel niet concurreren met het bedrijfsleven, en dat willen we ook niet. Het enige wat we kunnen bieden, is een baan waarbij elke dag de Bijbel opengaat, vrolijke kinderen rondlopen en hardwerkende collega’s met een groot hart aanwezig zijn. En als het gaat over het salaris: dat is prima, maar inderdaad verdien je in het onderwijs geen topsalaris.

Gebed

Ter afsluiting twee vragen en een oproep: Wilt u bidden tot God met de vraag of de vacatures vervuld mogen worden en of u hierin een rol kunt spelen? Wilt u bidden voor iedereen die met hart en ziel in het onderwijs werkzaam is? Ga eens in gesprek met iemand in uw omgeving die in het onderwijs werkt om te horen hoe mooi het ambt van leraar of leidinggevende is. Van harte welkom!

De auteur is teammanager op het Van Lodenstein College in Barneveld en voorzitter van het bestuur van twee reformatorische basisscholen in Nunspeet.