Zonnepanelen zijn niet aan te slepen
„Het is, zeker sinds het uitbreken van de oorlog in Oekraïne, een gekkenhuis”, zegt Joan de Heer (45) over de vraag naar zonnepanelen. Hij richt zich met zijn zaak in Papendrecht volledig op verkoop en installatie ervan.
Na zijn schooltijd werkte hij drie maanden bij een baas, daarna begon hij een eigen aannemingsbedrijf, met op den duur vijftien werknemers. Maar dat ging failliet in de nasleep van de wereldwijde financiële crisis, toen de bouw in zwaar weer belandde. In 2014 startte hij opnieuw. „Ik was al langer bezig met verduurzaming, vanuit het besef dat we zorgvuldig moeten omgaan met Gods schepping.” Sinds 2018 draait bij Zonnepanelen de Heer, zoals de onderneming nu heet, alles om het aanbrengen van genoemd product op daken van huizen en andere gebouwen.
Ondergrens
Het bedrijf opereert overwegend in de regio, binnen een straal van 50 kilometer. Opdrachten worden meestal verworven via mond-tot-mondreclame. De Heer: „We hanteren een ondergrens van twaalf panelen. Iemand die er minder wil, kan beter niet bellen, want dan is het voor ons niet interessant. Wij mikken vooral op projecten vanaf zo’n twintig stuks. Dan praat je vanuit financieel oogpunt over mooie klussen.” Bij een fabriek voor papierrecycling in Zoetermeer werden er bijna 2000 geplaatst. Maar zulke grote orders zijn uitzonderingen.
De klant neemt contact op. Na een intakegesprek maakt De Heer op afstand, met hulp van satellietbeelden, een offerte. Aan de hand van een constructieberekening wordt bekeken of het dak sterk genoeg is. Meestal zijn er op dat punt geen problemen.
Na de montage kan het bedrijf, en de klant zelf natuurlijk ook, via een app monitoren hoeveel stroom de panelen opwekken en eventuele mankementen opsporen. De terugverdientijd was in doorsnee vijf jaar, maar bij de actuele energieprijzen wordt die snel korter. De marktomstandigheden in de laatste maanden hebben de vraag enorm opgejaagd. „Nee verkopen past eigenlijk niet als ondernemer, maar soms moet je nu echt even op adem komen en een stop inlassen.”
De Heer koopt de zonnepanelen rechtstreeks in bij een fabrikant in Taiwan. Een hightech concern in Israël vervaardigt de omvormer, die de binnengehaalde energie omzet in stopcontactenstroom, „Wij gaan niet voor de laagste prijs, wel voor de beste installatie. Kwaliteit en veiligheid staan absoluut voorop.”
Een innovatieve ontwikkeling betreft de batterijopslag. De overheid wil vanaf 2023 de salderingsregeling afbouwen. De zonnestroom die iemand opwekt en niet gebruikt, kan dan niet meer voor de volle prijs worden geleverd aan het elektriciteitsnet. Dan is het aantrekkelijk het overschot zelf op te slaan. De accu’s daarvoor zijn nog erg duur en hebben een geringe capaciteit. Dat vraagt om technische vooruitgang op dit vlak.
Zorgsector
Bijzonder bij het bedrijf van De Heer is dat het uitsluitend werknemers in dienst heeft met afstand tot de arbeidsmarkt. „Dat zien wij als missie: mensen aan de zelfkant van de maatschappij uit het slop halen. Zij hebben meestal best veel in hun mars, maar ze zijn ontspoord of beschadigd, soms door verkeerde contacten. Vaak lukt het van hen een succesverhaal te maken.” De belangstelling voor betrokkenen ontstond door mee te doen –de deelnemers moeten sponsors zoeken– aan een jaarlijks wielerevenement van ggz-instelling De Hoop in Dordrecht.
Deze aanpak zegt veel over wat Joan de Heer beweegt. De zorg trekt hem even hard als het ondernemerschap, beaamt hij. Toen zijn voormalige bedrijf failliet ging, wilde hij omscholen naar die sector, maar financieel bleek dat voor hem en zijn gezin niet haalbaar.
Inmiddels hebben hij en zijn vrouw plannen om een boerderij te kopen en daar woonruimte, recreatiemogelijkheden en een dagopvang te creëren voor mensen met problemen. En ook een restaurant voor alle publiek. „Ik kook graag, horeca vind ik fascinerend.” Over de ambities: „Mijn doel is het huidige bedrijf selfsupporting te maken, zodat ik daar minder uren nodig ben en de rest van mijn tijd kan besteden aan dat park. Daar willen wij landen.”