„Huisartsen staan positief tegenover de opvang van de oorlogsvluchtelingen”, stelt Guus Jaspar, huisarts in Terneuzen en bestuurslid van de Landelijke Huisartsen Vereniging (LHV). „Ze zijn bereid hun steentje bij te dragen aan de zorg voor deze groep mensen.”

Hun komst betekent echter ook extra werkdruk, erkent Jaspar. „We krijgen berichten van huisartsen die het al erg druk hebben en zich zorgen maken over de komst van grote groepen vluchtelingen. Ze willen wel goede zorg blijven leveren.”

De LHV-bestuurder wijst op het landelijke tekort aan huisartsen, een probleem dat al jarenlang speelt. Alleen in de omgeving Amsterdam zijn er volgens Jaspar nog voldoende aanwezig. Sommige praktijken zitten zo vol dat ze geen nieuwe patiënten meer opnemen. „We onderzoeken of het mogelijk is gepensioneerde huisartsen in te zetten bij opvanglocaties van vluchtelingen om de lokale huisartsen te ontlasten”, zegt hij.

De LVH is in gesprek met het ministerie van Volksgezondheid over een werkbare organisatie rond de zorg voor Oekraïense vluchtelingen. De vereniging bepleit daarbij vier randvoorwaarden.

Als eerste moet er een landelijk systeem komen voor het medisch dossier in de gemeentelijke opvanglocaties, waardoor gegevens eenvoudig kunnen worden uitgewisseld. Jaspar: „Het is handig als de medische gegevens van grote groepen vluchtelingen die zich melden bij een opvanglocatie gelijk worden vastgelegd in een dossier. Als een vluchteling elders gaat wonen en zich meldt bij een huisarts, hoeft die niet vanaf nul te beginnen. Hij of zij kan dan in het systeem zien welke medicatie een vluchteling heeft gebruikt en of er al specialistische hulp is geweest. Dat is vooral handig vanwege de taalbarrière.”

Daarnaast pleit de LHV voor een eenvoudiger vergoedingssysteem. Onverzekerde Oekraïense vluchtelingen die medisch noodzakelijke zorg nodig hebben, vallen onder de subsidieregeling medisch noodzakelijke zorg aan onverzekerden. Deze regeling zorgt voor een enorme administratieve klus. De LHV is hier samen met een aantal partijen over in gesprek met het ministerie van VWS.

Tolk

Als derde moeten er voldoende tolken beschikbaar zijn, vindt de LHV. Jaspar: „Nu hebben vluchtelingen die in thuissituaties worden opgevangen vaak iemand uit het eigen netwerk bij zich die helpt met vertalen. Maar die persoon kent het medisch jargon meestal niet. Dat is zeker bij complexe medische zaken nodig, maar ook bij bijvoorbeeld de juiste dosering en het tijdig innemen van pillen. Je wilt dan kunnen terugvallen op een professionele tolk waarvan je zeker weet dat die onafhankelijk en kundig is.”

Tot slot ziet de vereniging graag dat er een telefoonlijn komt waarnaar vluchtelingen in de avond, nacht en het weekend kunnen bellen. „Nu bellen ze naar een huisartsenpost of spoedeisende hulp, waar de druk vaak al hoog is. Handiger is een speciale triagetelefoonlijn waar iemand oppakt die Oekraïens spreekt.”