Voeding heeft Carola Esmeijer (29) uit Lienden, leerkrachtondersteuner in het basisonderwijs, altijd al interessant gevonden. Ze is er veel mee bezig, probeert altijd zo min mogelijk suikers en vetten te nemen. „Op een gegeven moment kon ik alles labelen als goed en slecht. Constant zat ik in mijn hoofd te bedenken hoeveel tussendoortjes ik per dag zou mogen.”

Op den duur loopt Esmeijer vast in haar denkpatroon over eten en het idee dat ze altijd slank moet blijven. „Mensen zeiden wel tegen me: Geniet gewoon eens van eten, leg jezelf niet zo veel op. Maar ik zat vast aan eetregels in mijn hoofd.”

Via Instagram ontmoet ze rond het begin van de coronacrisis iemand die intuïtief eten (IE) promoot, een antidieetmethode die is overgewaaid vanuit de Verenigde Staten (zie ”Intuïtief eten”). Ze gaat podcasts van deze vrouw beluisteren en rolt zo in de methode.

Volgens de bedenkers van IE werken diëten niet omdat mensen hun lichaam door het uit te hongeren in een overlevingstoestand brengen. Daardoor vertraagt de stofwisseling en krijgt iemand juist meer honger. Vervolgens treden er eetbuien op en neemt het gewicht weer toe: het bekende jojo-effect. IE daarentegen houdt in dat je puur op gevoel eet, legt Esmeijer uit. Daarbij mag iemand alles eten, er staat geen voedsel op de zwarte lijst. „Zit je vol, dan stop je gewoon.”

Na jaren van zichzelf bepaald eten onthouden overstappen naar een nieuwe eetmethode vindt Esmeijer aan het begin „heel spannend.” „Het voelt alsof je de controle helemaal overgeeft.”

Vrij snel nadat ze start met IE raakt de Liendense zwanger. Daarop komt ze terecht bij een diëtist die zich specifiek met IE en zwangerschap bezighoudt. De combinatie van een kindje verwachten en starten met IE is handig, ontdekt ze. „Je hebt de zorg voor een baby’tje dat in je groeit en met je mee-eet. Dat stimuleerde me extra om te eten wanneer ik trek had. Ik kon wel mijn hongergevoel negeren, maar de baby heeft ook goede zorg nodig. Het doel is niet meer om zo slank mogelijk te worden.”

Hongermeter

Het duurt wel even voor Esmeijer de kneepjes van de nieuwe methode beheerst. „Dat is een heel proces dat tijd nodig heeft. Vanuit je hoofd ga je naar je lijf.” Een van de basisprincipes van IE is je dat honger respecteert. Daarbij gaat het om biologische honger. Er bestaan ook emotionele honger en smaakhonger. Daarnaast is er ruimte voor de lekkere trek, waardoor de behoefte om voedsel te nemen dat bij diëten als ‘verboden’ zou gelden, afneemt.

IE draait erom goed in te kunnen schatten wanneer je honger hebt én wanneer je vol zit. Mensen die IE aanhangen, gebruiken een honger- en verzadigingsmeter om te bepalen van welke orde hun honger en hun verzadiging zijn. Dit varieert van pijnlijk hongerig tot pijnlijk vol. Esmeijer maakt ook gebruik van deze meter. „Je moet jezelf echt aanleren om te ervaren hoe vol je zit. Voelt het comfortabel of niet. Naar gelang de tijd verstrijkt lukt het beter deze meter te hanteren.”

Is er een biologisch hongergevoel, dan mag er gegeten worden. Sterker nog: het is aan te bevelen dan te eten, omdat het lichaam anders op een later moment wil compenseren en je dan eerder zwicht voor een eetbui. Maar in het dagelijks leven is er niet altijd meteen ruimte om te eten. „Ik ben op school gebonden aan pauzetijden. Tijdens mijn zwangerschap kon ik makkelijk aangeven dat ik even wat wilde eten, wanneer ik misselijk was. Nu doe ik het tussen neus en lippen door. Met trek voor de klas staan is niet fijn.”

De antidieetmethode spreekt Esmeijer als christen aan. „Luisteren naar je lichaam en er goed voor zorgen, zijn Bijbelse opdrachten. Geef je lijf wat het nodig heeft. Binnen intuïtief eten zijn er gezonde keuzes mogelijk, maar je hebt ook ruimte voor wat je lekker vindt.”

Chocola

Juist dat laatste kan wenkbrauwen doen fronsen. Want ga je niet veel meer snoepen als je altijd alles mag eten waar je zin in hebt? Volgens Esmeijer valt dat in de praktijk mee. „Toen ik net begon, was ik meer aan het snoepen en snacken. Ook nu eet ik soms best iets ongezonder dan toen ik nog eetregels had, maar de eetbuien zijn over. In de praktijk prop je je niet elke dag vol met chocola. Op den duur normaliseer je naar een evenwichtig eetpatroon met voldoende groente en fruit. Ik kijk nu gewoon of ik vol zit. Is dat zo, dan stop ik met eten. Het is de kunst om, los van gedachten over gewicht en calorieën, te luisteren naar wat je lichaam aangeeft.”

Diëten blijft een zwakke plek, merkt Esmeijer. Reclames over afvallen hebben veel impact op haar. „Daarin wordt je het ideale lichaam beloofd. Als christen moet je daar niet mee bezig zijn, maar als vrouw heb ik de neiging te voldoen aan het plaatje en daar in mee te gaan.” Toch weet ze het, mede dankzij de steun van haar man, los te laten. „Het is misschien leuk om heel slank te zijn, maar niet erg reëel. Het blijft hard werken terwijl het niet zo heel gezond is. Mijn man is daarin mijn nuchtere tegenstem.”

Haar echtgenoot krijgt ze ook mee in de nieuwe manier van eten. En voor haar zoontje –ruim 9 maanden– is eten op intuïtie eigenlijk vanzelfsprekend, ziet Esmeijer. „Het is grappig om te zien hoe hij aangeeft dat hij genoeg flesvoeding heeft gehad. Dan draait hij zijn gezicht weg en houdt zijn mondje dicht. Een mooi voorbeeld hoe we los van eetregels met voeding om kunnen gaan.”