Op de slotovereenkomst valt zeker veel af te dingen. Het is een compromis, waarvoor in de slotfase veel scheuten water bij de wijn is gedaan. Dat kan ook bijna niet anders met zoveel partijen die elk hun eigen belangen hebben.

Er is vooral teleurstelling omdat er geen harde afspraken zijn gemaakt over het stoppen met het gebruik van steenkool. Vooral zij die zich ernstig zorgen maken over de opwarming van de aarde hadden gehoopt dat ‘Glasgow’ op dat punt een forse stap verder was gekomen.

Daar staat dan wel tegenover dat China en de VS, als de grootste vervuilers, samen hebben afgesproken om te gaan werken aan beperking van de uitstoot van broeikasgassen. Dat is winst, al kunnen mooie woorden gemakkelijk holle frasen worden als deze landen niet komen tot echte daden.

Toch voedt de uitkomst van Glasgow het gevoel dat er veel is gepraat en weinig is gedaan. Betrokken burgers zijn teleurgesteld.

Nog groter is de groep die de houding heeft dat het gepraat allemaal niet helpt of die hun hoofd afwendt en de ontwikkelingen laat gebeuren. Gevoelens van machteloosheid gaan zo gemakkelijk over in gelatenheid.

Juist dat laatste is fnuikend. De zorg voor het milieu raakt iedere burger. Niemand kan zijn ogen sluiten voor de milieuproblemen en de veranderingen in het klimaat. Niemand mag dat ook doen. Want met elkaar zijn de bewoners van deze aarde verantwoordelijk voor de omgang met de natuur. En iedere burger is dat ook heel persoonlijk.

Nog steeds geldt: een beter milieu begint bij jezelf. Dat betekent heel concreet: bewust omgaan met de natuur en de gaven die daarin zijn te vinden.

Christenen weten dat deze natuur niet op zichzelf staat. Zij is Gods schepping, die de mens gegeven is om te bebouwen en te bewaren. Dat is een dimensie die inderdaad niet bij veel milieuactivisten is terug te vinden. Zij spreken over Moeder Aarde. Maar een christen weet dat de aarde van de Heere is en dat Hij daarover met Zijn vaderlijke hand regeert.

Die gedachte geeft een christen enerzijds rust. Gods bestuur van en zorg voor de wereld geeft de zekerheid dat het Hem niet uit de hand loopt. Angstscenario’s die buiten God rekenen, zijn voor een christen daarom niet relevant.

Maar dat vertrouwen ontslaat mensen niet van de plicht om met het geschenk van Hem zorgvuldig om te gaan. De Bijbel maant tot matigheid, tot aandacht voor plant en dier. Milieuzorg is voor een christen daarom geen krampachtig strijden om lijfsbehoud of om natuurbehoud voor komende generaties, maar ze komt voort uit het dienen van de Schepper.

Hoofdredactie