Een trein vol klimaatadepten: beleidsmakers, bobo’s van bedrijven en vooral veel jonge activisten. Ze gaan over de rails naar de top in het Schotse Glasgow, hopend op een goede afloop.
Met grote snelheid raast de geel-blauwe Eurostar over het spoor richting de Kanaaltunnel. De trein rijdt niet volgens dienstregeling, maar is speciaal afgehuurd door ”Rail to the COP”. Een van de initiatiefnemers van de klimaattrein is Mara de Pater van Youth For Sustainable Transport. Ze zit even uit te puffen in een rustige coupé. De Pater: „Met vijftien vrijwilligers hebben we het afgelopen jaar hard gewerkt om deze klimaattrein te laten rijden. Mede dankzij een aantal bedrijven is het gelukt.” Onder meer ProRail zette zich in voor het welslagen van de klimaattrein.
Volgens De Pater is de trein een statement tegen vliegen. „Vervoer kan en moet duurzamer.” Tegelijk is het volgens haar een manier om bezoekers van de klimaattop al samen te brengen voor die werkelijk begint. „We organiseren allerlei sessies als inspiratie.”
Ommetjes-app
In rijtuig 13 neemt Tom Tetteroo deel aan zo’n creatieve sessie. In een vierzit met twee anderen. „We brainstormen samen hoe we vervoer per trein aantrekkelijker kunnen maken.”
Tetteroo is op weg naar Glasgow om zijn app CollAction aan de man te brengen. Het moet werken als de Ommetjesapp die een nationale hype werd. „Met CollAction kunnen vriendengroepen of afdelingen van bedrijven samen een challenge aangaan, waarmee ze de wereld een stukje duurzamer maken. Zo kun je ervoor kiezen om een maand geen vlees te eten. De app houdt bij wat je bereikt.”
Niet nietsdoen moet de standaard zijn, maar samen actie ondernemen, vindt Tetteroo. En daar helpt de app bij. „Als je in je ééntje iets goeds wilt doen, voelt dat vaak als een druppel op de gloeiende plaat. Met een groep heb je meer impact. Daarbij helpt de app. Klimaatactie kan hip en simpel zijn.”
Tetteroo sluit weer aan bij de brainstorm. Hij weet wel hoe je mensen in de trein krijgt. Ze moeten ervaren wat hij nu ervaart, namelijk hoe gaaf de trein is. „Je zou iets vergelijkbaars als de klimaattrein kunnen organiseren, zoals een trein naar Disneyland.”
Aan tafel zit ook Aakurako Aoki, van de East Japan Railway Company. Ze heeft als Japanse ook wel tips voor het Europese treinnetwerk. „De eerste is frequentie: hoe meer treinen er rijden, hoe aantrekkelijker het wordt. De tweede is stiptheid. Hier vertrekken de treinen regelmatig niet op tijd.”
Zwaaien
CDA’er Wim van de Camp reist ook mee met de klimaattrein. Hij is in 2021 ambassadeur van het Europees Jaar van het Spoor. Van de Camp –geen auto in bezit en treinliefhebber– lijkt geknipt voor die functie. Hij promoot het reizen met de trein met verve. „Voor alles op minder dan 500 kilometer afstand moet de trein de voorkeur krijgen boven het vliegtuig.”
Bij Brussel wijst Van de Camp naar buiten. „Even zwaaien naar Frans.” Eurocommissaris Frans Timmermans staat namelijk op het perron om de klimaattrein te steunen. „Ja, daar! Met die pet.”
Na Brussel volgen er nieuwe sessies. Aan de hand van een spel leggen experts van Climate Fresk de achtergrond van klimaatwetenschap uit. Elke keer verdwijnt er een plakkertje van het speelveld als de deelnemers een verband bedenken, bijvoorbeeld de uitstoot van CO2. Langzaam ontstaat een web van oorzaak en gevolg: van mens naar opwarming naar de gevolgen van klimaatverandering.
In de trein ondertekenen diverse Europese spoorpartijen, waaronder ProRail en NS, een ”Boodschap voor Glasgow”. Ze roepen wereldleiders erto op ambitie te tonen.
Heike Luiten, directeur van NS International, onderschrijft de boodschap volledig. „In deze trein naar Glasgow passen zo’n 900 personen, dat is net zo veel als in zes vluchten. De trein kan veel klimaatwinst betekenen.” Volgens Luiten worden er al stappen genomen. Zo zal vanaf volgend jaar het aantal treinen van Amsterdam naar Londen verdubbelen naar vier per dag. Ook zijn er sinds kort nachttreinen naar Wenen en Innsbruck en is er het initiatief van European Sleeper.
Na een overstap in Londen, is het volgende station Glasgow. Prachtige landschappen glijden aan het oog voorbij. Zoals bossen in kleurig herfsttooi en de imponerende heuvels van het Engelse Lake District. Ergens halverwege laat zich een dubbele regenboog zien. Een teken van hoop. Iets wat de jongeren in de klimaattrein hard nodig hebben. Of ze ook echt mogen hopen? Dat is afhankelijk van de daadkracht van wereldleiders.
